Το Δελτίο Τύπου του Σωματείου των Εργαζομένων στα Ελληνικά Πετρέλαια για την επένδυση των ΕΛ.ΠΕ. στις Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις Ελευσίνας (πρώην PETROLA). Το δημοσιεύω επειδή, πιστεύω, κινείται στην σωστή κατεύθυνση.
Αρ. Πρωτ: 185
Ασπρόπυργος 14/04/08
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΒΕΕ / ΕΛΠΕ
Εδώ και αρκετές δεκαετίες στο Θριάσιο Πεδίο εγκαταστάθηκαν και αναπτύχθηκαν μικρές και μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στις οποίες εργάστηκαν και έζησαν εκατοντάδες χιλιάδες εργατικές οικογένειες σε δύσκολες περιόδους και κάτω από σκληρές συνθήκες, με ένα κράτος που άφηνε ανεξέλεγκτους τους εργοδότες να αυθαιρετούν και σε βάρος των εργαζομένων, αλλά και σε βάρος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος.
Γύρω από αυτές ξεκίνησε η οικιστική ανάπτυξη των περιοχών αυτών το ίδιο άναρχα και ανεξέλεγκτα και μετεξελίχθηκαν σε αστικά κέντρα η Ελευσίνα, ο Ασπρόπυργος, η Μάνδρα κ.α.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες στην περιοχή αναπτύχθηκε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που παράλληλα με τις εργατικές διεκδικήσεις, έβαζε στόχους και πάλευε μαζί με την τοπική κοινωνία (άλλωστε αποτελούσε και αποτελεί μέρος αυτής της κοινωνίας), για την προστασία του περιβάλλοντος, την λήψη μέτρων προστασίας των κατοίκων και των εργαζομένων από τα στερεά, υγρά και αέρια απόβλητα των εργοστασίων και τους ρίπους, μιας ανεξέλεγκτης για πολλά χρόνια βιομηχανικής δραστηριότητας χωρίς ουσιαστικά όρια και κανόνες.
Αυτό το κίνημα μέχρι σήμερα επέβαλε την λήψη μέτρων για καθαρότερες παραλίες στον Ασπρόπυργο και στην Ελευσίνα για τους κατοίκους τους. Αυτό επέβαλε να τηρούνται όροι, όρια και κανόνες στις επιχειρήσεις, σε μια χώρα που καθημερινά παραβιάζονται οι νόμοι της σε βάρος των ανίσχυρων.
Σήμερα σε μια περίοδο αποβιομηχάνισης της οικονομίας και περιορισμού της σε δραστηριότητες κυρίως στον κλάδο των υπηρεσιών, είναι ανάγκη να ξαναδούμε την τακτική μας, το συνδικαλιστικό κίνημα και η τοπική κοινωνία.
Μαζί με τον αγώνα για το περιβάλλον πρέπει να μας απασχολούν και τα ζητήματα της ανάπτυξης, του εκσυγχρονισμού, της ποιότητας ζωής και της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων μέσα σε αυστηρά και ελεγχόμενα πλαίσια που να κατοχυρώνουν και να προσθέτουν θέσεις εργασίας, να εντάσσονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην ενίσχυση της Εθνικής και της Τοπικής οικονομίας για να μην οδηγηθεί η περιοχή σε οικονομικό μαρασμό με ακόμα περισσότερους άνεργους και τα εργοστάσια εγκαταλελειμμένα και σκουριασμένα φαντάσματα από το παρελθόν.
Στο μεγάλο δίλλημα «ανάπτυξη ή περιβάλλον», ένα τεράστιο θέμα που απασχολεί πλέον ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν μπορούμε να απαντάμε ούτε με την λογική του «κλείστε τα όλα», αλλά ούτε και με την λογική του «όλα θυσία στα υπερκέρδη και τον ανταγωνισμό» των εργοδοτών. Γι’ αυτό απαιτείται να υπάρχει ένα ισχυρό, ενημερωμένο και υπεύθυνο κίνημα που να επιβάλλει αυστηρό έλεγχο στην εφαρμογή των νόμων και των περιβαλλοντικών μελετών, μέσα σ’ ένα ξεκάθαρο από την πολιτεία θεσμικό πλαίσιο.
Με αυτό το μοντέλο προχωρούν και λύνουν αντίστοιχα προβλήματα μια σειρά από χώρες βιομηχανικά ανεπτυγμένες, όπου πλέον έχουν συνειδητοποιήσει την τεράστια σημασία του σεβασμού του περιβάλλοντος, αφού έχουν ήδη βιώσει τα τραγικά αποτελέσματα της «ανάπτυξης» χωρίς όρια και κανόνες και το πλήρωσαν ακριβά.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πλέον ότι, οι πραγματικές ανάγκες για ποιότητα ζωής και πρασίνου της περιοχής δεν μπορούν να αναζητηθούν στην θέση των ελάχιστων παραγωγικών μονάδων που έμειναν στην Ελλάδα. Όποιοι κάνουν ανάλογες προτάσεις, προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στο Θριάσιο και στους κατοίκους του.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις των ΕΛ.ΠΕ στην Ελευσίνα είναι ξεπερασμένες τεχνολογικά και απαξιωμένες.
Σε μια χώρα που έχει ανάγκη από καθαρότερα και με αυστηρότερες προδιαγραφές καύσιμα, που όλοι χρησιμοποιούμε και συνεχώς η ζήτηση μεγαλώνει, ιδιαίτερα με την ντιζελοκίνηση που θεωρείται φιλικότερη στο περιβάλλον, πρέπει να αναζητηθούν λύσεις (σήμερα εισάγονται 2,5 εκ. τόνοι). Τα καύσιμα αυτά ή τα παράγουμε στα Διυλιστήρια της χώρας και κινείται παράλληλα μια ολόκληρη αλυσίδα της οικονομίας ή τα εισάγουμε και μαζί τους εισάγουμε την εξάρτηση, την οικονομική ύφεση και την ανεργία.
Εμείς γνωρίζουμε ότι η επένδυση των ΕΛ.ΠΕ στα Διυλιστήρια της Ελευσίνας, δεν είναι μια ακόμα ρυπογόνα επένδυση σε μια επιβαρυμένη περιοχή, αλλά ο εκσυγχρονισμός ενός Διυλιστηρίου (παραγωγικός και περιβαλλοντολογικός) που έχει ανάγκη η χώρα και η περιοχή. Για εμάς είναι καθαρό. Όσο το ενεργειακό μοντέλο της χώρας (αλλά και του κόσμου) παραμένει βασισμένο πάνω στο πετρέλαιο και τα παράγωγά του, η μόνη επιλογή είναι τα εργοστάσια που λειτουργούν να είναι όσο πιο εκσυγχρονισμένα, ασφαλή και «καθαρά» γίνεται.
Οι αναφορές στην επένδυση με όρους μεγέθους, ιπποδύναμης, κιλοβάτ, επικινδυνότητας και άλλα, δεν αποτελούν από μόνες τους επιβαρυντικά στοιχεία, αν δεν συγκρίνουμε και τους κατά πολύ λιγότερους εκλυόμενους τοπικούς ρύπους του Διυλιστηρίου μετά τον εκσυγχρονισμό του.
Η δαιμονοποίηση της επένδυσης του εκσυγχρονισμού και των Διυλιστηρίων γενικότερα στον επιμερισμό των ποσοστών ρύπανσης στην περιοχή του Θριασίου είναι ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να αξιολογηθεί στις πραγματικές του διαστάσεις. Η ρύπανση δεν είναι πάντα ανάλογη του όγκου των μονάδων που βλέπει κανείς περνώντας έξω από ένα διυλιστήριο, αλλά ανάλογη του εκσυγχρονισμού, της εφαρμοζόμενης τεχνολογίας, της συντήρησής του και του ελέγχου που ασκείται.
Βιοτεχνίες που μπορούν να κρυφτούν πίσω από μια μάντρα μπορούν να επιβαρύνουν πολύ περισσότερο από ένα ολόκληρο διυλιστήριο. Αξίζει να αναφέρουμε μόνο ότι η συνολική επιβάρυνση των εκπομπών Διοξειδίου του Άνθρακα από τα Διυλιστήρια της χώρας είναι μόλις το 3,9% του συνόλου της χώρας, το οποίο βαίνει συνεχώς μειούμενο από βελτιώσεις για εξοικονόμηση ενέργειας (στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας).
Το ΠΣΕΕΠ έχει υποχρέωση και καθήκον να βοηθήσει στην ενημέρωση των πολιτών για τον εκσυγχρονισμό του Διυλιστηρίου της Ελευσίνας όχι μόνο για να υπερασπιστεί τις 400 θέσεις εργασίας σήμερα, τις 120 νέες που δημιουργούνται και τις 1.500 για τα 2,5 χρόνια του έργου, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι η τοπική κοινωνία και οι φορείς της έπρεπε να συμμετέχουν και να έχουν λόγο ακόμα και στο στάδιο της μελέτης σκοπιμότητας του έργου με ανεξάρτητο και έγκυρο επιστημονικό φορέα για να μην φτάνουμε στο σημείο ανάμεσα στις άλλες «αλήθειες» όσων εναντιώνονται στο έργο να ισχυρίζονται ότι η επένδυση γίνεται μόνο για υψηλή κερδοφορία, σε βάρος της περιοχής και των κατοίκων. Αν αυτό ίσχυε θα ήμασταν εμείς οι πρώτοι και μεγαλύτεροι πολέμιοί του. Κανένας από τους εργαζόμενους, που πολλοί από αυτούς είναι και κάτοικοι της περιοχής, δεν θα θυσίαζε την ζωή του και την ζωή της οικογενείας του, «για να κερδίσει ο Λάτσης περισσότερα». Αυτά είναι απαράδεκτες απλουστεύσεις.
Το συνδικάτο των ΕΛ.ΠΕ και οι εργαζόμενοι σέβονται τους αγώνες όλων όσων υπερασπίζονται το περιβάλλον σ’ αυτόν τον τόπο. Είμαστε μαζί, δεν είμαστε απέναντι, εξ’ άλλου μέρος του κινήματος της περιοχής είναι και το Σωματείο μας.
Θα ήταν καλύτερα, τόσο στις συζητήσεις των φορέων της περιοχής όσο και στις συγκεντρώσεις των κατοίκων, πριν πάρουν το χαρακτήρα της διαμαρτυρίας, να υπήρχαν περιθώρια διαλόγου και σεβασμού στην διαφορετική άποψη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε με ευθύνες από όλες τις πλευρές, με αποτέλεσμα κάθε άποψη υπέρ της επένδυσης να ενοχοποιείται και να ταυτίζεται με τα συμφέροντα της Εταιρείας.
Η λειτουργία κάθε επιχείρησης όμως, έχει και την κοινωνική της διάσταση. Ιδιωτικές ή δημόσιες, οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες όπως τα διυλιστήρια, αποτελούν και μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας και της παραγωγικής βάσης της περιοχής και της χώρας. Και βέβαια θέση του ΠΣΕΕΠ ήταν και παραμένει ο δημόσιος χαρακτήρας των ΕΛ.ΠΕ. Αυτά υπερασπιζόμαστε σαν Σωματείο και όχι τα κέρδη του μετόχου, τα οποία θα μπορούσαν ίσως να είναι πολύ περισσότερα λειτουργώντας Διυλιστήρια σε άλλες χώρες.
Επαναλαμβάνουμε ότι δεν ξέρουμε πότε θα πάψουν τα Διυλιστήρια να είναι απαραίτητα για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της κοινωνίας και της χώρας. Αυτό που ξέρουμε όμως καλά, είναι πως όσο αυτά συνεχίζουν να λειτουργούν και να καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, πρέπει να είναι σύγχρονα, ασφαλή, «καθαρά». Και αυτό γίνεται μόνο με επενδύσεις και εκσυγχρονισμό των μονάδων και του εξοπλισμού τους.
Το ΠΣΕΕΠ θεωρεί ότι ο εκσυγχρονισμός της ΒΕΕ/ΕΛΠΕ είναι αναγκαίος και λειτουργεί τελικά υπέρ της τοπικής κοινωνίας. Γι’ αυτό καλούμε όλους τους τοπικούς φορείς να επανεξετάσουν την στάση τους και κυρίως να διασφαλίσουν μαζί με τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας και τους Επιστημονικούς Φορείς της χώρας, την απόλυτη εφαρμογή της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Οι νέες σύγχρονες τεχνολογίες και ο αυστηρός και ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος μπορούν να υπηρετήσουν και την Ανάπτυξη και την Προστασία του Περιβάλλοντος. Στην πράξη, όχι στα λόγια.
Σαν Συνδικάτο έχουμε την πρόθεση να συναντηθούμε με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα Κόμματα, το ΤΕΕ, το Πολυτεχνείο. Παράλληλα θα επιδιώξουμε να διοργανωθεί σχετική ημερίδα για να ακουστούν νηφάλια και υπεύθυνα οι απόψεις όλων, σ’ έναν ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο.
Στόχος μας να φωτιστούν σκοτεινά σημεία, να αρθούν παρεξηγήσεις, να αποφευχθούν στρεβλώσεις στην ενημέρωση της κοινωνίας, αλλά και να εξασφαλιστεί η εφαρμογή των νόμων και των περιβαλλοντικών μελετών, για να ζούμε και να δουλεύουμε όλοι σε ένα ασφαλέστερο και καθαρότερο περιβάλλον, υπερασπιζόμενοι παράλληλα την δυνατότητα να υπάρχουν δουλειές για τον κόσμο και τώρα και στο μέλλον.
Γύρω από αυτές ξεκίνησε η οικιστική ανάπτυξη των περιοχών αυτών το ίδιο άναρχα και ανεξέλεγκτα και μετεξελίχθηκαν σε αστικά κέντρα η Ελευσίνα, ο Ασπρόπυργος, η Μάνδρα κ.α.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες στην περιοχή αναπτύχθηκε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που παράλληλα με τις εργατικές διεκδικήσεις, έβαζε στόχους και πάλευε μαζί με την τοπική κοινωνία (άλλωστε αποτελούσε και αποτελεί μέρος αυτής της κοινωνίας), για την προστασία του περιβάλλοντος, την λήψη μέτρων προστασίας των κατοίκων και των εργαζομένων από τα στερεά, υγρά και αέρια απόβλητα των εργοστασίων και τους ρίπους, μιας ανεξέλεγκτης για πολλά χρόνια βιομηχανικής δραστηριότητας χωρίς ουσιαστικά όρια και κανόνες.
Αυτό το κίνημα μέχρι σήμερα επέβαλε την λήψη μέτρων για καθαρότερες παραλίες στον Ασπρόπυργο και στην Ελευσίνα για τους κατοίκους τους. Αυτό επέβαλε να τηρούνται όροι, όρια και κανόνες στις επιχειρήσεις, σε μια χώρα που καθημερινά παραβιάζονται οι νόμοι της σε βάρος των ανίσχυρων.
Σήμερα σε μια περίοδο αποβιομηχάνισης της οικονομίας και περιορισμού της σε δραστηριότητες κυρίως στον κλάδο των υπηρεσιών, είναι ανάγκη να ξαναδούμε την τακτική μας, το συνδικαλιστικό κίνημα και η τοπική κοινωνία.
Μαζί με τον αγώνα για το περιβάλλον πρέπει να μας απασχολούν και τα ζητήματα της ανάπτυξης, του εκσυγχρονισμού, της ποιότητας ζωής και της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων μέσα σε αυστηρά και ελεγχόμενα πλαίσια που να κατοχυρώνουν και να προσθέτουν θέσεις εργασίας, να εντάσσονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στην ενίσχυση της Εθνικής και της Τοπικής οικονομίας για να μην οδηγηθεί η περιοχή σε οικονομικό μαρασμό με ακόμα περισσότερους άνεργους και τα εργοστάσια εγκαταλελειμμένα και σκουριασμένα φαντάσματα από το παρελθόν.
Στο μεγάλο δίλλημα «ανάπτυξη ή περιβάλλον», ένα τεράστιο θέμα που απασχολεί πλέον ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν μπορούμε να απαντάμε ούτε με την λογική του «κλείστε τα όλα», αλλά ούτε και με την λογική του «όλα θυσία στα υπερκέρδη και τον ανταγωνισμό» των εργοδοτών. Γι’ αυτό απαιτείται να υπάρχει ένα ισχυρό, ενημερωμένο και υπεύθυνο κίνημα που να επιβάλλει αυστηρό έλεγχο στην εφαρμογή των νόμων και των περιβαλλοντικών μελετών, μέσα σ’ ένα ξεκάθαρο από την πολιτεία θεσμικό πλαίσιο.
Με αυτό το μοντέλο προχωρούν και λύνουν αντίστοιχα προβλήματα μια σειρά από χώρες βιομηχανικά ανεπτυγμένες, όπου πλέον έχουν συνειδητοποιήσει την τεράστια σημασία του σεβασμού του περιβάλλοντος, αφού έχουν ήδη βιώσει τα τραγικά αποτελέσματα της «ανάπτυξης» χωρίς όρια και κανόνες και το πλήρωσαν ακριβά.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο πλέον ότι, οι πραγματικές ανάγκες για ποιότητα ζωής και πρασίνου της περιοχής δεν μπορούν να αναζητηθούν στην θέση των ελάχιστων παραγωγικών μονάδων που έμειναν στην Ελλάδα. Όποιοι κάνουν ανάλογες προτάσεις, προσφέρουν τις χειρότερες υπηρεσίες στο Θριάσιο και στους κατοίκους του.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις των ΕΛ.ΠΕ στην Ελευσίνα είναι ξεπερασμένες τεχνολογικά και απαξιωμένες.
Σε μια χώρα που έχει ανάγκη από καθαρότερα και με αυστηρότερες προδιαγραφές καύσιμα, που όλοι χρησιμοποιούμε και συνεχώς η ζήτηση μεγαλώνει, ιδιαίτερα με την ντιζελοκίνηση που θεωρείται φιλικότερη στο περιβάλλον, πρέπει να αναζητηθούν λύσεις (σήμερα εισάγονται 2,5 εκ. τόνοι). Τα καύσιμα αυτά ή τα παράγουμε στα Διυλιστήρια της χώρας και κινείται παράλληλα μια ολόκληρη αλυσίδα της οικονομίας ή τα εισάγουμε και μαζί τους εισάγουμε την εξάρτηση, την οικονομική ύφεση και την ανεργία.
Εμείς γνωρίζουμε ότι η επένδυση των ΕΛ.ΠΕ στα Διυλιστήρια της Ελευσίνας, δεν είναι μια ακόμα ρυπογόνα επένδυση σε μια επιβαρυμένη περιοχή, αλλά ο εκσυγχρονισμός ενός Διυλιστηρίου (παραγωγικός και περιβαλλοντολογικός) που έχει ανάγκη η χώρα και η περιοχή. Για εμάς είναι καθαρό. Όσο το ενεργειακό μοντέλο της χώρας (αλλά και του κόσμου) παραμένει βασισμένο πάνω στο πετρέλαιο και τα παράγωγά του, η μόνη επιλογή είναι τα εργοστάσια που λειτουργούν να είναι όσο πιο εκσυγχρονισμένα, ασφαλή και «καθαρά» γίνεται.
Οι αναφορές στην επένδυση με όρους μεγέθους, ιπποδύναμης, κιλοβάτ, επικινδυνότητας και άλλα, δεν αποτελούν από μόνες τους επιβαρυντικά στοιχεία, αν δεν συγκρίνουμε και τους κατά πολύ λιγότερους εκλυόμενους τοπικούς ρύπους του Διυλιστηρίου μετά τον εκσυγχρονισμό του.
Η δαιμονοποίηση της επένδυσης του εκσυγχρονισμού και των Διυλιστηρίων γενικότερα στον επιμερισμό των ποσοστών ρύπανσης στην περιοχή του Θριασίου είναι ένα ακόμα στοιχείο που πρέπει να αξιολογηθεί στις πραγματικές του διαστάσεις. Η ρύπανση δεν είναι πάντα ανάλογη του όγκου των μονάδων που βλέπει κανείς περνώντας έξω από ένα διυλιστήριο, αλλά ανάλογη του εκσυγχρονισμού, της εφαρμοζόμενης τεχνολογίας, της συντήρησής του και του ελέγχου που ασκείται.
Βιοτεχνίες που μπορούν να κρυφτούν πίσω από μια μάντρα μπορούν να επιβαρύνουν πολύ περισσότερο από ένα ολόκληρο διυλιστήριο. Αξίζει να αναφέρουμε μόνο ότι η συνολική επιβάρυνση των εκπομπών Διοξειδίου του Άνθρακα από τα Διυλιστήρια της χώρας είναι μόλις το 3,9% του συνόλου της χώρας, το οποίο βαίνει συνεχώς μειούμενο από βελτιώσεις για εξοικονόμηση ενέργειας (στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας).
Το ΠΣΕΕΠ έχει υποχρέωση και καθήκον να βοηθήσει στην ενημέρωση των πολιτών για τον εκσυγχρονισμό του Διυλιστηρίου της Ελευσίνας όχι μόνο για να υπερασπιστεί τις 400 θέσεις εργασίας σήμερα, τις 120 νέες που δημιουργούνται και τις 1.500 για τα 2,5 χρόνια του έργου, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι η τοπική κοινωνία και οι φορείς της έπρεπε να συμμετέχουν και να έχουν λόγο ακόμα και στο στάδιο της μελέτης σκοπιμότητας του έργου με ανεξάρτητο και έγκυρο επιστημονικό φορέα για να μην φτάνουμε στο σημείο ανάμεσα στις άλλες «αλήθειες» όσων εναντιώνονται στο έργο να ισχυρίζονται ότι η επένδυση γίνεται μόνο για υψηλή κερδοφορία, σε βάρος της περιοχής και των κατοίκων. Αν αυτό ίσχυε θα ήμασταν εμείς οι πρώτοι και μεγαλύτεροι πολέμιοί του. Κανένας από τους εργαζόμενους, που πολλοί από αυτούς είναι και κάτοικοι της περιοχής, δεν θα θυσίαζε την ζωή του και την ζωή της οικογενείας του, «για να κερδίσει ο Λάτσης περισσότερα». Αυτά είναι απαράδεκτες απλουστεύσεις.
Το συνδικάτο των ΕΛ.ΠΕ και οι εργαζόμενοι σέβονται τους αγώνες όλων όσων υπερασπίζονται το περιβάλλον σ’ αυτόν τον τόπο. Είμαστε μαζί, δεν είμαστε απέναντι, εξ’ άλλου μέρος του κινήματος της περιοχής είναι και το Σωματείο μας.
Θα ήταν καλύτερα, τόσο στις συζητήσεις των φορέων της περιοχής όσο και στις συγκεντρώσεις των κατοίκων, πριν πάρουν το χαρακτήρα της διαμαρτυρίας, να υπήρχαν περιθώρια διαλόγου και σεβασμού στην διαφορετική άποψη. Κάτι τέτοιο δεν έγινε με ευθύνες από όλες τις πλευρές, με αποτέλεσμα κάθε άποψη υπέρ της επένδυσης να ενοχοποιείται και να ταυτίζεται με τα συμφέροντα της Εταιρείας.
Η λειτουργία κάθε επιχείρησης όμως, έχει και την κοινωνική της διάσταση. Ιδιωτικές ή δημόσιες, οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες όπως τα διυλιστήρια, αποτελούν και μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας και της παραγωγικής βάσης της περιοχής και της χώρας. Και βέβαια θέση του ΠΣΕΕΠ ήταν και παραμένει ο δημόσιος χαρακτήρας των ΕΛ.ΠΕ. Αυτά υπερασπιζόμαστε σαν Σωματείο και όχι τα κέρδη του μετόχου, τα οποία θα μπορούσαν ίσως να είναι πολύ περισσότερα λειτουργώντας Διυλιστήρια σε άλλες χώρες.
Επαναλαμβάνουμε ότι δεν ξέρουμε πότε θα πάψουν τα Διυλιστήρια να είναι απαραίτητα για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της κοινωνίας και της χώρας. Αυτό που ξέρουμε όμως καλά, είναι πως όσο αυτά συνεχίζουν να λειτουργούν και να καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, πρέπει να είναι σύγχρονα, ασφαλή, «καθαρά». Και αυτό γίνεται μόνο με επενδύσεις και εκσυγχρονισμό των μονάδων και του εξοπλισμού τους.
Το ΠΣΕΕΠ θεωρεί ότι ο εκσυγχρονισμός της ΒΕΕ/ΕΛΠΕ είναι αναγκαίος και λειτουργεί τελικά υπέρ της τοπικής κοινωνίας. Γι’ αυτό καλούμε όλους τους τοπικούς φορείς να επανεξετάσουν την στάση τους και κυρίως να διασφαλίσουν μαζί με τα θεσμικά όργανα της Πολιτείας και τους Επιστημονικούς Φορείς της χώρας, την απόλυτη εφαρμογή της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Οι νέες σύγχρονες τεχνολογίες και ο αυστηρός και ουσιαστικός κοινωνικός έλεγχος μπορούν να υπηρετήσουν και την Ανάπτυξη και την Προστασία του Περιβάλλοντος. Στην πράξη, όχι στα λόγια.
Σαν Συνδικάτο έχουμε την πρόθεση να συναντηθούμε με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τα Κόμματα, το ΤΕΕ, το Πολυτεχνείο. Παράλληλα θα επιδιώξουμε να διοργανωθεί σχετική ημερίδα για να ακουστούν νηφάλια και υπεύθυνα οι απόψεις όλων, σ’ έναν ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο.
Στόχος μας να φωτιστούν σκοτεινά σημεία, να αρθούν παρεξηγήσεις, να αποφευχθούν στρεβλώσεις στην ενημέρωση της κοινωνίας, αλλά και να εξασφαλιστεί η εφαρμογή των νόμων και των περιβαλλοντικών μελετών, για να ζούμε και να δουλεύουμε όλοι σε ένα ασφαλέστερο και καθαρότερο περιβάλλον, υπερασπιζόμενοι παράλληλα την δυνατότητα να υπάρχουν δουλειές για τον κόσμο και τώρα και στο μέλλον.
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΟΦΘΑΛΜΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
