Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

2011 .... Ρε ουστ!!

Το 2011 ήταν μια όμορφη και «χρήσιμη χρονιά». Ήταν η χρονιά που γύρισε τον καθρέφτη πάνω στην ελληνική κοινωνία και της είπε: "ΑΥΤΗ ΕΙΣΑΙ!".

Πολλοί άνθρωποι φοβούνται την αλήθεια και προτιμούν τις αυταπάτες. Ωραία φάση οι αυταπάτες αλλά, είπαμε, είναι σαν τα μεταξωτά βρακιά. Θέλουν κια άλλα πράγματα ... μεταξωτά. Και αν το παρακάνεις, καταλήγεις στο τρελοκομείο.

Η πραγματικότητα είναι πως το τέλος του 2011 βρίσκει τους Έλληνες ηττημένους. Ένας φυτευτός πρωθυπουργός και τέσσερις βουλευτές του ΛΆΟΣ στην κυβέρνηση. Και η χρεοκοπημένη χώρα να κυβερνάται ουσιαστικά από τις Βρυξέλλες. Και άκρα του τάφου σιωπή.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως έγιναν μεγάλα βήματα για την εξέγερση και την αλληλεγγύη τη χρονιά που πέρασε. Δεν τα είδα. Είδα πολλούς συνειδητοποιημένους και αποφασισμένους ανθρώπους αλλά είδα πολύ περισσότερους να νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους και τη συντεχνία τους.

Στην Ελλάδα μπερδεύουμε τα λόγια με τις πράξεις. Νομίζουμε πως, αν πούμε κάτι, είναι σαν να έχει γίνει. Αν διαβάσεις τα τσιτάτα στα social media, νομίζεις πως στους δρόμους γίνεται επανάσταση. Βγαίνεις στο δρόμο, νέκρα.

Και το Σύνταγμα; Το Σύνταγμα ήταν μια υπέροχη εξαίρεση μέσα στη σκλαβιά που πλακώνει ανθρώπους και συνειδήσεις. Το Σύνταγμα ήταν ένα δώρο. Για όποιον το ήθελε, βέβαια. Προφανώς, δεν το ήθελαν αρκετοί.

Το Σύνταγμα έγινε αντικείμενο ειρωνείας από κόμματα και συνδικαλιστές –αλλά και από την πλειοψηφία των κομματικοποιημένων πολιτών-, πολεμήθηκε με γνωστούς και άγνωστους τρόπους, και δεν υπάρχει πια.

Φάτε τώρα τον Παπαδήμο, τον Άδωνι και τον Βορίδη στη μάπα, ...

ΚΑΙ ΒΓΑΛΤΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ!!

Και όλοι αυτοί που ήταν στο Σύνταγμα τι έγιναν; Οι περισσότεροι δεν έχουν αντιληφθεί πως μπορεί στο Σύνταγμα να υπήρχαν και άστεγοι και άνεργοι, αλλά η πλειοψηφία των πολιτών που βρίσκονταν καθημερινά εκεί είχαν και δουλειές και ζωές. Ζητούσαν δημοκρατία, ισότητα, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια. Όχι Μερσεντέ(!;) και Πόρσε . Οπότε, επέστρεψαν στις ζωές τους και τις δουλειές τους. Τι να κάνεις στο Σύνταγμα, όταν η πλειοψηφία είναι σε αφασία και γουστάρει υποδούλωση, βίζιτες της τηλεόρασης και τούρκικα σίριαλ; Να βγάλεις τον καρκίνο;
  • "Και γιατί δεν μπήκατε στη Βουλή;" ρωτάει ειρωνικά ο ξιπασμένος.
  • "Συγγνώμη, ρε νούμερο, έχεις νιώσει ποτέ ασφυξία; Ξέρεις πως είναι να προσπαθείς να αναπνεύσεις και να μην μπορείς;".
  • "Όχι".
Ο κλασσικός, ο μαλάκας, ο Έλληνας.
Προσωπικά, οι διαδηλώσεις μου έκαναν μεγάλο καλό. Βγήκαν απ' τη ζωή μου άνθρωποι που έχουν παραιτηθεί και έχουν αποφασίσει να ζήσουν σαν σκλάβοι. Αλλά γνώρισα και ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να πολεμήσουν

Το μόνο που έχω να πω στους πρώτους είναι ότι αν αποφασίσετε να εξεγερθείτε, βάλτε μια φωνή, και θα έρθω αμέσως. Αν δεν αποφασίσετε να εξεγερθείτε, μη με ενοχλείτε. Βαρέθηκα την γκρίνια σας και τις αναλύσεις σας. Αν δεν ελευθερωθείτε από ιδεοληψίες και κομματικά στρατόπεδα, δεν πρόκειται ποτέ να ζήσετε ελεύθεροι. Βέβαια, έχω την βαριά υποψία –σχεδόν βεβαιότητα- πως οι περισσότεροι άνθρωποι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να είναι ελεύθεροι. Δεν το αντέχουν. Γουστάρουν αφεντικά και πατερούληδες να τους λένε τι να κάνουν.

Καλή χρονιά σε όλους και εύχομαι να πάρει ο καθένας ό,τι του αξίζει.

Καλή τύχη!
Κείνενο του πιτσιρίκου που με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΑ σύμφωνο