Αποδείξεις για τη μαθηματική κατασκευή της Ελληνικής γλώσσας

Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής, δηλαδή είναι η γλώσσα των γλωσσών. 

Σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες, η Ελληνική γλώσσα είναι μία υπέροχη μαθηματική δημιουργία και ως μαθηματική κατασκευή είναι κατά συνέπεια και μουσική γλώσσα. Κατά την εποχή του Πυθαγόρα, αλλά και προγενέστερα από αυτόν, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύμβολα των γραμμάτων για να συμβολίζουν τους αριθμούς. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ελληνική γλώσσα αποτελείται από 28 σύμβολα και 27 αριθμητικές θέσεις. Αναλυτικά, τα 28 αυτά σύμβολα είναι τα εξής:

• Α=1
• Β=2
• 
  Γ=3
• Δ=4
• Ε=5
• F=6
• S΄= 6
• Ζ=7
• Η=8
• Θ=9
• Ι=10
• Κ=20
• Λ=30
• Μ=40
• Ν=50
• Ξ=60
• Ο=70
• Π=80
• Q=90
• Ρ=100
• Σ=200
• Τ=300
• Υ=400
• Φ=500
• Χ=600
• Ψ=700
• Ω=800
• ΣΑΜΠΙ=900

(Το σύμβολο F ονομάζεται δίγαμμα, το S΄ στίγμα, ενώ το Q ονομάζεται κόππα και το σαμπί είναι ένα π στραμμένο προς τα δεξιά κατά 45 μοίρες.)

Σύμφωνα με το προηγούμενο σύστημα αριθμήσεως, κάθε λέξη έχει ένα και μόνο ένα άθροισμα, το οποίον ονομάζεται λεξάριθμος. Έτσι, ο λεξάριθμος της λέξεως ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι:

ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ = 30+5+60+1+100+10+9+40+70+200 = 525.

Η λέξη ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ είναι σύνθετη και παράγεται από τις λέξεις ΛΕΞΙΣ και ΑΡΙΘΜΟΣ, είναι δηλαδή ο αριθμός της κάθε Ελληνικής λέξεως, σύμφωνα με το Ελληνικό σύστημα αριθμήσεως.

Όταν δύο λέξεις ή προτάσεις έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, τότε λέμε ότι έχουμε λεξαριθμική ισοψηφία ή ταυτότητα μεταξύ αυτών.

Οι περισσότεροι λεξάριθμοι κυμαίνονται μεταξύ των αριθμών 200 και 1800, ενώ γενικά οι αριθμητικές τους τιμές βρίσκονται μεταξύ του 1 και του 5000. Έτσι, είναι μικρή η πιθανότητα για δύο λέξεις να έχουν τον ίδιο λεξάριθμο και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σύμπτωση το γεγονός της ισοψηφίας.
Οι λέξεις ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ και ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ έχουν τον ίδιο λεξάριθμο, διότι:

ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ = 200+500+1+10+100+10+20+70+200 = 1111

ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ = 9+5+40+5+30+10+800+4+8+200 = 1111

Η ερμηνεία της προηγούμενης λεξαριθμικής ταυτότητος είναι προφανής, διότι ο ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ είναι ο ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ μαθηματικός μηχανισμός της δημιουργίας της ύλης, δεδομένου του γεγονότος ότι τα υποατομικά σωματίδια της ύλης είναι σφαιρικά, αλλά ακόμη και οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν σφαιρικό σχήμα.

Οι λέξεις ΦΩΤΟΝΙΟΝ και ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ ισοψηφούν με τον αριθμό 1850, δηλαδή

ΦΩΤΟΝΙΟΝ = ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ = 1850, 

γεγονός που δηλώνει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ότι το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ εις τον τρισδιάστατον χώρον. Πράγματι, έχει αποδειχθεί ότι όχι μόνον το ΦΩΤΟΝΙΟΝ διαδίδεται ΚΥΜΑΤΟΕΙΔΩΣ, αλλά επιπλέον οι κυματοειδείς καμπύλες της διαδόσεως του φωτονίου είναι ημιτονοειδείς.

Μία από τις μεγαλύτερες αποδείξεις του γεγονότος ότι η Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική λαμβάνεται από την λεξαριθμική εξαγωγή του αριθμού π=3,14… .

Γνωρίζουμε ότι ο αριθμός π ορίζεται σαν το πηλίκον του μήκους της περιφερείας ενός κύκλου προς τη διάμετρο αυτού. Πρέπει να τονίσουμε ότι το σύμβολον π προέρχεται από το αρχικόν γράμμα της λέξεως πηλίκον, διότι το π δεν είναι τίποτε άλλο παρά το πηλίκον του μήκους της περιφερείας του κύκλου ως προς τη διάμετρό του. Εάν σχηματίσουμε το πηλίκον των λεξαρίθμων

(ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ)/ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ, παρατηρούμε ότι αυτό ισούται με τον αριθμό 3,14 !!! με ακρίβεια τριών ψηφίων. Πράγματι έχουμε:

ΜΗΚΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΥ = 338+1016+940 = 2294

ΔΙΑΜΕΤΡΟΣ = 730, 

επομένως 2294/730=3,1424657534…!!!

΄Όμως υπάρχει και συνέχεια, η οποία δείχνει ότι η λεξαριθμική εξαγωγή του π δεν είναι τυχαία. Η συνέχεια είναι η λεξαριθμική εξαγωγή του χρυσού αριθμού. Αυτή έχει ως εξής:

Από τα μαθηματικά γνωρίζουμε ότι Φ = (√5+1)/2 = 1,618… . Σχηματίζοντας το πηλίκον που δίδει τον αριθμό Φ, χρησιμοποιώντας την αρχαία Ελληνική γλώσσα λαμβάνουμε:

(Ο ΠΕΝΤΕΠΟΔΟΣ + ΕΝ)/(Η ΔΥΑΣ) = (70+864+55)/(8+605) = 989/613 = 1,61…!!!

Διαπιστώνουμε λοιπόν, ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τις κυριότερες μαθηματικές σταθερές όπως το π και το φ. Όμως και το φ δεν έχει δοθεί τυχαία ως σύμβολο του χρυσού αριθμού, διότι είναι το αρχικόν γράμμα της λέξεως ΦΥΣΙΣ, η οποία έχει τον ίδιο λεξάριθμο με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ και την φράση ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ. Είναι γεγονός ότι η ΦΥΣΙΣ, αλλά καί ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ έχουν κατασκευασθεί με βάση τον χρυσό αριθμό φ. Πράγματι:

ΑΝΘΡΩΠΟΣ = 1+50+9+100+800+80+70+200 = 1310

ΦΥΣΙΣ = 500+400+200+10+200 = 1310

ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ = 515+31+391+373 = 1310 .

Η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει λοιπόν τη γεωμετρία της κατασκευής του ανθρώπου, αλλά και τον τρόπο της κατασκευής του. Πράγματι:

ΣΤΥΣΙΣ = ΧΥΜΟΣ = ΑΝΘΡΩΠΟΣ = ΦΥΣΙΣ = 1310, 

γεγονός που δηλώνει ότι ο άνθρωπος δημιουργείται από την στύση του ανδρικού οργάνου που παράγει το σπέρμα και είναι ένα ον ταυτιζόμενον με την φύσιν, διότι γεννιέται από αυτή και επιστρέφει εις αυτήν. Για το γεγονός της λεξαριθμικής ταυτίσεως της φράσεως ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ με τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ, πρέπει να πούμε ότι το πηλίκον του ύψους του ανθρώπου προς το ύψος του ομφαλού του, δίδει τον χρυσόν αριθμόν, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ είναι ΜΕΣΟΣ ΚΑΙ ΑΚΡΟΣ ΛΟΓΟΣ.

Στα δύο βιβλία του ο Λευτέρης Αργυρόπουλος έχει καταγράψει χιλιάδες παραδείγματα λεξαριθμικών ταυτοτήτων όπως οι προηγούμενες, δίνοντας στον αναγνώστη την ευκαιρία να κατανοήσει ότι η Ελληνική γλώσσα γνωρίζει ακόμη και τους νόμους της συμπαντικής δημιουργίας και κατά συνέπεια την αλήθεια. Πράγματι:

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = 64+565 = 629

ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 256+373 = 629, δηλαδή:

ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΣΤΙΝ = ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = 629 !

Επίσης:

Ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ = ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ = 699!

Δια τούτον τον λόγον, ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ εστίν ο ΑΛΗΘΗΣ ΛΟΓΟΣ

Περί κλανιάς

Ακολουθεί ένα μικρό λεξικό με την ρίζα [κλαν-…], καθώς και μερικά απ’ τα παράγωγα και τα σύνθετά της.

Αφιερωμένο -ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ- σε όλους αυτούς που ΝΟΜΙΖΟΥΝ (!) ότι κάτι κάνουν!

• κλανάμαξα

Οι βρωμερές κλινάμαξες του ΟΣΕ (Ούτε Σιδηροδρόμους Έχουμε) με τα έξι κρεβάτια σε ένα χώρο 1X1m όπου στοιβάζονται ρωσοπόντιοι, φοιτητές, γύφτοι, φαντάροι, αλβανοί και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς για να ταξιδεύσουν βραδινές κυρίως ώρες από Αθήνα-Θεσσαλονίκη... Από το πολύ κλάσιμο (κλάνω...) που έπεφτε εκεί μέσα, τη ζέστη που έκανε λόγω του χαλασμένου εξαερισμού των βαγονιών και την ποδαρίλα, έπρεπε να ήσουν εφοδιασμένος με ειδική στολή ραδιοβιοχημικού πολέμου προκειμένου να βγεις ζωντανός. Ανώνυμες δημοσιογραφικές πηγές αναφέρουν ότι ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε χρησιμοποιήσει τις κλανάμαξες στην προσπάθειά του να αναπτύξει όπλα μαζικής καταστροφής. Οι κλανάμαξες ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς την προηγούμενη δεκαετία και όλοι όσοι τις χρησιμοποίησαν θυμούνται με νοσταλγία τις ωραίες ευωδιαστές ώρες που πέρασαν σε αυτές και τους τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους που γνώρισαν κατά τη διάρκεια των πολύωρων ταξιδιών τους (τη δεκαετία του 90 ο μέσος χρόνος Αθήνα-Θεσσαλονίκη κάποιες φορές ξεπέρναγε τις 12 ώρες). π.χ:

-Ρε μαλάκα Τάκη πάλι με κλανάμαξα θα ταξιδεύσουμε για Θεσσαλονίκη;
-Και τι θες να κάνουμε ρε Γιώργο, με 20 ευρώ τι περιμένεις να νοικιάσουμε, κάνα αεροσκάφος;

• κλάνει ο πεθαμένος;

Χρησιμοποιείται για να περιγράψει την αδυναμία κάποιου να κάνει κάτι ή γενικότερα πράγματα που δεν είναι δυνατόν να συμβούν.

-Αν μας πιάσει ο Μήτσος την γ@μήσαμε μαλάκα, θα φάμε πολύ ξύλο!
-Ποιος ρε, αυτό το λιμό; Κλάνει ο πεθαμένος;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Και όμως σύμφωνα με τους ιατροδικαστές κλάνει μετά από τις πρώτες 10 ώρες θανάτου χωρίς καμία πίεση στην κοιλιά, λόγω παραγωγής αερίων σήψης.

• κλανεινύχτα

Η μάγκικη καληνύχτα, ευχή για καλή νύχτα συνοδευόμενη από πολλά ανακουφιστικά αέρια.

-Μάγκες κλανεινύχτα, τα μελέ το πρωί.

• κλανί, το

Αποτελεί περιγραφή χρώματος (!) και εντάσσεται σε μία ευρύτερη ομάδα λέξεων που προσπαθούν να προσδιορίζουν ακαθόριστα χρώματα και αποχρώσεις. Όλα ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια με τις γυναίκες κυρίως να χρησιμοποιούν κάτι περίεργες λέξεις για να περιγράψουν διάφορα χρώματα και αποχρώσεις, κυρίως ρούχων και υφασμάτων, ενίοτε και άλλων πραγμάτων όπως μαλλιών, ψιμυθίων, αξεσουάρ, κ.λπ. Οι λέξεις αυτές ήταν εντελώς ακατανόητες από την πλειονότητα των αρσενικών που στην καλύτερη περίπτωση ζητούσαν επεξηγήσεις, συνήθως όμως περιορίζονταν σε συγκαταβατικό κούνημα του κεφαλιού. Το ελληνικό λεξιλόγιο εμπλουτίστηκε πάραυτα με λέξεις αμφίβολης προέλευσης που επιπλέον τις χαρακτήριζε η θολούρα ως προς την ουσία του χρώματος που σκόπευαν να περιγράψουν, όπως για παράδειγμα:
Εκρού - καθώς και εκρού του νεκρού (σε μια απέλπιδα προσπάθεια επεξήγησης) -, ιβουάρ, εκάι, πετρόλ, αρζάν, βεραμάν, καφέ-ο-λέ, παστέλ, οφ-μπλακ, λιλά, άσπρο του πάγου, αλλά και λουλακί, κροκί, κοραλί, ουρανί, κ.λπ. Καθώς το πράγμα ξεσάλωνε περαιτέρω, επιστρατεύτηκε το φυτικό βασίλειο (σαπιομηλί, λαχανί, φυστικί, ροδί, κανελί, λαδί, κυπαρισσί, καροτί, ροδακινί, κ.λπ) αλλά και το ζωϊκό (ποντικί, ελεφαντί, τιγρέ, λεο-παρδαλέ, καναρινί, κορακί, κ.λπ). Μέχρι εδώ, οι λέξεις αυτές δεν συνιστούν αργκό παρά την εισβολή τους στην καθομιλουμένη. Το θέμα που μας αφορά όμως εδώ είναι η εξέλιξη αυτής της παλέτας που συν τω χρόνω πήρε τη μορφή καζούρας. Πολλοί ήταν αυτοί που, ορμώμενοι από αυτές τις περίεργες περιγραφές χρωμάτων, άρχισαν να τις περιπαίζουν και να αυτοσχεδιάζουν με αποτέλεσμα την επέκταση σε ακόμη πιο σουρεάλ αποχρώσεις. Στην αρχή έκαναν αθώα την εμφάνισή τους πιο χειροπιαστά χρώματα όπως το σκατί, το κουραδί, το τσιρλί, το κατρουλί, το μυξί, για να προστεθούν σύντομα πιο αφηρημένα «χρώματα» όπως το κλανί, το πορδί, το καμπινεδί (το οποίο απαντάται ως προσδιορισμός, π.χ. ροζ καμπινεδί), το κομοδινί κ.ο.κ., καθώς και το κλασικό πλέον σιμπιζάκι (από το γνωστό ανέκδοτο).
Έτσι πλέον μιλάμε για μία γκάμα λέξεων που χρησιμοποιούμε πια στην καθομιλουμένη και μπορεί να χαρακτηριστεί αργκό, όταν θέλουμε να περιγελάσουμε πρόσωπα, αντικείμενα και καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από περίεργες έως ανέφικτες πλην όμως γελοίες «χρωματικές αποχρώσεις». Το «κλανί» αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα της εν λόγω συλλογής. π.χ

1: -Χρυσή μου, πού να στα λέω... εχτές έπεσα πάνω στην Σούλα που έβγαινε από το κομμωτήριο και κόντεψα να παραπατήσω! καλέ τι φανταχτερό κομοδινί έβαψε το μαλλί της!
-Α ναι, την είδα κι εγώ το πρωί στη στάση, καλέ αυτό δεν είναι κομοδινί, προς το πορδί φέρνει για την ακρίβεια!

2: -Κόψε σαραβαλάκι ο παππούς, πώς κυκλοφορεί ρε τούτο ακόμη!
-Κορόλα του '60 φίλε, η πρώτη που κυκλοφόρησε! και από χρώμα δεν μπορείς να πεις ε; σκίζει το τσιρλί!
-Τι τσιρλί ρε, κλανί δε λες καλύτερα;!

• κλανιέμπα

Ο φόβος, το άγχος.
Επίσης νιώθω φόβο ή άγχος, τα κάνω πάνω μου, τρομάζω. Π.χ

-Μαλάκα έτσι όπως πετάχτηκες μέσα στο σκοτάδι... Πωωω, κλανιέμπα...

• κλανίκουλας

Ο άνθρωπος που φοβάται πολύ, ο φοβιτσιάρης, ο δειλός. Π.χ

-Ρε, πάμε αύριο να κάνουμε Extreme Snowboard;
-Έεεμμ, άστο καλύτερα, δεν...
-Άντε ρε κλανίκουλα!

• κλανιόλα

Οικιακό σκεύος της υψηλής κοινωνίας του περασμένου αιώνα, σε σχήμα χωνιού (όπως το χωνί στα παλιά γραμμόφωνα) το οποίο χρησίμευε στο να διοχετεύει τη βρώμα μιας κλανιάς που έπεφτε κάτω από τα σκεπάσματα, μακρυά από το κρεβάτι. Στις μέρες μας ο όρος χρησιμοποιείται υποτιμητικά για γυναίκες που πέφτουν στις παρακάτω κατηγορίες: μπάζο, το, σαύρα, μπουρούχα, γενικά γυναίκες που είναι για κλάσιμο μόνο και τίποτε άλλο.
Π.χ: (Σε δημοπρασία στο Sotheby;s του Λονδίνου)

-Το επόμενο αντικείμενο της συλλογής Γλύξμπουργκ, νούμερο 324 στους καταλόγους σας, η χειροποίητη ασημένια κλανιόλα του Βασιλέως Γεωργίου του Β΄κατασκευασμένη από τον οίκο Bochler (Μπόχλερ) του Αμβούργου το 1894. Τιμή εκκίνησης 75000 στερλίνες. Ακούω 75000;

• κλανοβαλβίδα, η

Συνώνυμο της κωλοτρυπίδας. Ενώ η λέξη κωλοτρυπίδα προσδιορίζει γεωγραφικά το συγκεκριμένο εξάρτημα τόσο από πλευράς συντεταγμένων όσο και μορφολογίας -αφού κάνει ξεκάθαρα λόγο για μία οπή στην περιοχή των κωλομερίων-, η λέξη κλανοβαλβίδα είναι πιο χρηστική, περιγράφοντας μία εκ των λειτουργιών του προαναφερθέντος εξαρτήματος. Υπό την έννοια αυτή δεν προσφέρεται όταν τα συμφραζόμενα είναι σεξουαλικής φύσεως για ευνοήτους λόγους, αλλά τι να πω, αν κάποιος τη βρίσκει με το κλανίδι (όχι τον χρήστη του slang.gr, το κανονικό, το βρωμερό) δικαίωμά του.
Άλλα συνώνυμα είναι το γκρόβερ, η ροδέλα, η σούφρα, ο ρόζος και τα κωλοφάρδουλα (ή κωλοβάρδουλα).
Συντάσσεται συχνά με το «μου 'φυγε» ή με το «θα σου φύγει» αντικαθιστώντας τον τάκο. Σημαίνει ότι το υποκείμενο του οποίου η κλανοβαλβίδα έφυγε ή θα φύγει, ξαφνιάστηκε, έπαθε πλάκα, τα είδε όλα. Π.χ

1. [ΠΦΦΦΦΦ!!!!!.....]
-Έλεος βρε πούστη άντρα. Έχει χαλάσει η κλανοβαλβίδα σου και κοντεύεις να μας χέσεις; Έχει βρωμίσει όλο το σπίτι. Ήμαρτα!

2.-Εξάρες. Μάλλον πάει για μαρς μεγάλε.
-Αφού σου έχει ανοίξει η κλανοβαλβίδα ρε μπινέ που τολμάς και μιλάς κιόλας...

3. -Καλά, ήρθε η θεία μου από την Αυστραλία και μου 'φυγε η κλανοβαλβίδα μεγάλε. Μιλάμε για ασύλληπτο milf. Έτοιμος ήμουν να τον βγάλω και να τον παίξω.
-Βουρ στον πατσά πρόεδρε.

4. - Άμα δεις το καινούριο το Evo Χ θα σου φύγει η κλανοβαλβίδα. Unpektable.
Ω ρε πούστη Μάκη, μας τα 'χεις κάνει τσουρέκια με τ' αμάξια. Έλεος!

• κλανόγελο

Έντονος γέλωτας ο οποίος συνοδεύεται από ακατάσχετο, ανελέητο, βροντερό και εν πάση περιπτώσει φρικτή ευωδία. Συνηθέστερο δε είναι ύστερα από κατανάλωση αμυλούχου γεύματος ήτοι φασόλια και άλλα ψυχανθή. Π.χ

Φαίδων: -Έξοχο αστείο! Χα χα (πρρρρρρρ...) χε χε (πρρρ..)
Τίμων: -Εάν εγνώριζα ότι θα πρόβαινες εις κλάνογελον τέτοιας ισχύος, θα σιωπούσα!

• κλανόδιος (ουσ.)[κλάνω + οδός]

Ο επιτήδιος και ταυτόχρονα γνώστης της επικινδυνότητας των αερίων του που, για να μη γίνει δολοφόνος και ταυτόχρονα αντιληπτός από τους γύρω του, τη χωρίζει σε τρεις ή τέσσερις μικρότερες δόσεις και σαν πλανόδιος την αφήνει σε ισάριθμα πόστα. Π.χ

Ο Νίκος ειναι γνωστός κλανόδιος. Πάλι καλά γιατί θα υπήρχε πρόβλημα αν τις άφηνε ολόκληρες.

• κλανοπάζαρο

Συνάθροιση κλανιάρηδων. Π.χ

-Αμάν ρε μαλάκες, κλανοπάζαρο το κάνατε! Ανοίχτε κάνα παράθυρο τουλάχιστον!

• κλανοσκεπάσματα, τα

Τα κλινοσκεπάσματα, στη φανταροσλανγκική. Η ετυμολογία και τα συμφραζόμενα είναι αυτονόητα.

• κλανόσκονη, η

Η υπερβολικά χαμηλοκώλα γυναίκα, που όταν κλάνει σηκώνει σκόνη!

• κλανοσφυρίχτρα

Ο κλανιάρης εκείνος που κάθε φορά που κλάνει σφίγγεται, με αποτέλεσμα να αμολάει παρατεταμένες πορδές υψηλών συχνοτήτων που κάνουν αίσθηση. Π.χ

[Φσσσσσσσσσσσστ!] -Πάλι έκλασες μωρή κλανοσφυρίχτρα;

• κλανοτρομπέτα

Αν και θήλυ, το ουσιαστικό «κλανοτρομπέτα» απευθύνεται εις άρρενες, οι οποίοι πέρδονται διαρκώς, βροντερώς (εξού και τρομπέτα) και ασυστόλως, παράγοντας ούτως ειπείν αυτήν την χαρακτηριστική... ευωδίαν. Τυγχάνει δε οι παραπάνω άνδρες να αδιαφορούν παντελώς δια πάσαι συνέποιαι η συνήθεια αυτή εμπεριέχει προς αυτούς και προς τον περίγυρό των. Π.χ

-Φαίδων: «Μα μνήστητι μου Κύριε, διατί πέρδεις τόσο βροντερώς και βρομερώς συνάμα εν μέσω κόσμου; Θα χαρακτιρισθείς ως κλανοτρομπέτα!»
-Τρύφων: «Αδιαφορώ, θα πέρδομαι εν τιαύτο τρόπο προ οιασδήποτε θυσίας!»

• κλάνω

Είμαι ασυνεπής. Πχ

-Μη με κλάσεις σήμερα σαν την άλλη φορά που περίμενα μια ώρα. Δεν μπορεί να μου κάνει τίποτα, δεν είναι της κλάσης μου. Π.χ:
-Θα μου κλάσει τα @ρχίδι@ ή ακόμα καλύτερα: θα μου κλάσει το δεξί @ρχίδι.

Πορδίζω. Π.χ:
-Σταμάτα ρε να κλάνεις, θα πεθάνουμε εδω μέσα.

• κλάνω μέντες

Το λέμε για να δείξουμε μεγάλη τρομάρα. Χρησιμοποιείται και ως έκλασα πατάτες/ φασκόμηλο/ μαλλί/ μπάμιες/ πόμολα/ πετούγιες, με την ίδια σημασία. Πχ

1: -Με το που είδα τι γομάρι ήταν έκλασα μέντες και του ζήτησα συγνώμη.

2: -«Χέντριξ και Καζαντζίδης
δέκα χιλιάδες βατ
να κλάσουνε πατάτες
οι μπάτσοι και τα MAT»
(Τζιμάκος)

Ειδικά το κλάνει πατάτες: απότομος θόρυβος όταν ξεμπουκάρει η εξάτμιση ενός αυτοκίνητου ή μιας μηχανής. Οι περαστικοί συνήθως εξίστανται, επικαλούμενοι τα θεία ή το θρυλικό «…έτσι να κάνει ο κώλος σου!»

• κλάνω μπιφτέκια

Βρίσκομαι σε πολύ άσχημη κατάσταση λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, ναρκωτικών ή λόγω φόβου. Π.χ

-'Ασε, εχθές ήπια 20 μπύρες και έκλασα μπιφτέκια.

• κλάσε μάγκα να φουμάρω

Υβριστικότατη έκφραση που χρησιμοποιούσαν οι μάγκες στους τεκέδες για άτομα που θεωρούσαν ψευτόμαγκες και ψευτονταήδες. Π.χ

-Όχι ρε και να φοβηθώ το Δημητράκη. Αυτός είναι «κλάσε μάγκα να φουμάρω».

• κλάσε να προσανατολιστώ!

Κραυγή απελπισίας ανθρώπου που αδυνατεί να ανταποκριθεί στα δέοντα καθώς το αντικείμενο του πόθου του είναι χοντρό, πνιγμένο μες το λίπος, ένα απαίσιο και αιμοβόρο κήτος. Π.χ

-Καλά τα ορεκτικά Σάκη, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να περάσουμε στο κυρίως πιάτο;
-Ουγκ. Γκασπ. Κλάσε μωρή να προσανατολιστώ!

• klan my pouts/κλαν μάι πούτς

Επιτιμητικά προς υπερφίαλους εκπροσώπους του Γερμανικού φύλου. Π.χ

-Sakis : Friedrich !!
-Friedrich : ja was ist los Sakis ?
-Sakis : κλαν μαι πουτς ρε Friedrich!

Με τις υγείες σας/μας!!!

Πολιτική Ορθότητα. “Άμα ξαναπείς κοντό τον κοντό …”(*)

(*) Aτάκα του Βασίλη Αυλωνίτη προς τη Γεωργία Βασιλειάδου, αναφερόμενη στον γαμπρό τους, Νίκο Ρίζο. Από την ταινία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός»

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές ατάκες της Χρυσής εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου, ίσως δεν θα είχε ακουστεί ποτέ, αν το «πολιτικά ορθόν» είχε εμφανιστεί –και επικρατήσει- μισό αιώνα νωρίτερα. …

Στην Eλλάδα ξεκίνησε να ακούγεται με κάποια σχετική καθυστέρηση (στα τέλη της δεκαετίας του ’90). Eπί της ουσίας δεν πήρε ιδιαίτερη έκταση, μάλλον χλευάστηκε αρκετά, χρησιμοποιήθηκε ως όρος στην καθημερινότητα, χωρίς να χρησιμοποιηθεί η βασική του φιλοσοφία και ουσιαστικά δεν «πολυπερπάτησε».

Στην Aμερική, όμως, που είναι και η πατρίδα του, και λιγότερο στην υπόλοιπη Eυρώπη, το ρεύμα της Πολιτικής Oρθότητας (Political Correctness) και του Πολιτικώς Oρθού (Politically Correct, για συντομία PC), από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 που ξεκίνησε έως σήμερα, έχει περάσει από τις αγαθές προθέσεις της αρχικής του εφαρμογής (εξάλειψη των προσβολών απέναντι στις μειονότητες κ.λπ.), σε ακρότητες παντός είδους.

Tο αισιόδοξο του πράγματος είναι πως τελευταία συζητείται έντονα η αναθεώρηση του κινήματος σχεδόν στο σύνολό του. Γιατί, τελικά, τι νόημα έχει να αλλάξει ο ορισμός για τους ανάπηρους σε Aτομα Mε Eιδικές Δεξιότητες, αν εξακολουθεί να είναι αδύνατο για τους ανθρώπους αυτούς να κυκλοφορήσουν στην πόλη που ζουν λόγω ανύπαρκτης υποδομής;

Mε καλές προθέσεις

Aρχικά, η χρήση του PC στην Aμερική είχε ως στόχο να επέλθει δικαιοσύνη, έστω και σε επίπεδο γλώσσας, όταν γινόταν αναφορά στις θεωρούμενες ως καταπιεσμένες ή αδικημένες ομάδες. Ξεκίνησε με τη διακοπή της χρήσης όρων όπως nigger ή negro για μαύρους Aμερικανούς, που παρέπεμπαν ευθέως στα δουλεμπόρια περασμένων αιώνων.

Tο black άρχισε σιγά σιγά να επιβάλλεται, μέχρι να αντικατασταθεί κι αυτό από το African American. Στην πορεία, μια σειρά ορισμών άρχισαν να κάνουν δειλά την εμφάνισή τους, για να κερδίσουν ενθουσιώδεις υποστηρικτές στις τάξεις όσων πίστευαν πως η συνολική αδικία του συστήματος μπορεί να ισοφαριστεί από λεξικολογικές αναπροσαρμογές...

Kι ενώ η αρχική σκέψη ήταν αγαθή και η λογική της ακλόνητη -στις πολιτισμένες κοινωνίες ο καθένας έχει δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό-, οι ίδιοι οι χώροι των πανεπιστημίων όπου αναπτύχθηκε το PC, έγιναν φωλιές για τις πιο ακραίες -από γελοίες έως επικίνδυνες- παρεκκλίσεις. Iδρύματα όπως το Στάνφορντ και το Mπέρκλεϊ άρχισαν να υφίστανται «αστυνόμευση» από ομάδες που καιροφυλακτούσαν για την εφαρμογή του PC. Σουρεαλιστικά ευτράπελα, όπως η αποβολή φοιτητών ή η ανάκληση διδασκόντων λόγω «έλλειψης ευαισθησίας» σε αίτημα κάποιας μειονότητας, άρχισαν να γίνονται όλο και συχνότερα.

Σήμερα, ακόμα και οι υποστηρικτές του multi-culti PC αμφισβητούν την τροπή που έχουν πάρει πλέον τα πράγματα. Aπό τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έγινε γνωστή και εκτός ακαδημαϊκών τειχών, το αίτημα για αναφορά στην Iστορία (history στα αγγλικά) με τον παράλληλο όρο herstory, για να μην υπάρχει η παραμικρή υπόνοια σεξιστικής αναφοράς στην κοινή πορεία και ισότιμη συμβολή ανδρών και γυναικών ανά τους αιώνες. Tο ανιστόρητο της κατάστασης, δηλαδή το ότι δεν υπάρχει σεξιστική αναφορά -η λέξη προέρχεται από τα ελληνικά και όχι από το his (δικό του)-, μοιάζει να μην απασχολεί ιδιαίτερα τους υποστηρικτές της. Mε άλλα λόγια, ντόρος να γίνεται, και κάθε αφορμή δεκτή...

Tο κουτί της Πανδώρας

Ως αντίδραση, ακραία έστω, μακρόχρονης καταπίεσης από κοινωνικά στεγανά -όχι, δεν είναι όλες οι HΠA αντίγραφο της Nέας Yόρκης, αντίθετα, η Aμερική θεωρείται ακόμα και σήμερα μια βαθιά συντηρητική κοινωνία-, ήταν αναμενόμενο κάτω από την ομπρέλα του PC πολλοί άνθρωποι να σπεύσουν να αναβαπτίσουν εαυτούς και αλλήλους. Tο PC έγινε κυριολεκτικά κολυμβήθρα του Σιλωάμ, που πρόσφερε εξαγνισμό σε όποιον επιδίωκε αλλαγή ταυτότητας. Aν το θέμα έκλεινε εκεί, ίσως να μην ήταν καν άξιο συζήτησης. Όμως, πίσω από αυτό, ένα σημαντικότερο ζήτημα, αυτό της επιρροής στις Kοινωνικές και Aνθρωπολογικές Eπιστήμες, δείχνει πως υπάρχει μεγαλύτερο βάθος.

Mια ματιά στα αναλυτικά προγράμματα πιο εξειδικευμένων σπουδών -π.χ. Black Studies και Women Studies που υπάρχουν σχεδόν υποχρεωτικά σε πολλά Πανεπιστήμια- προβληματίζει και τους πλέον προοδευτικούς: η εξώθηση του PC στα πιο ανατριχιαστικά του άκρα πετάει έξω από το αναλυτικό πρόγραμμα τον Πλάτωνα, τον Δάντη ή τον Σέξπιρ (που είναι «κάτι λευκοί πεθαμένοι τύποι» σύμφωνα με τους πολέμιους της διδασκαλίας τους...), περιορίζοντας δραστικά τον ορίζοντα όσων ακολουθούν τις σπουδές αυτές, αφού τους κρατούν σταθερά μακριά από ένα σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας διανόησης. Kι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: Mε το να αποκλείει τους ακολούθους του από τη διεύρυνση του πνεύματός τους, το PC τελικά δημιουργεί μεγαλύτερα στεγανά από αυτά που υποτίθεται πως θέλει να καταργήσει.

Aκρότητες

Όσο για τη φαιδρή πλευρά του πράγματος, αρκεί μια ματιά στα PC παραμύθια. Παραθέτουμε την PC εκδοχή για τη σκηνή όπου ο ξυλοκόπος επιχειρεί τη διάσωση από τον λύκο της πασίγνωστης Kοκκινοσκουφίτσας - Kοκκινοσκούφας στην PC διήγηση, αφού η χρήση του υποκοριστικού -ίτσα είναι μειωτική για την ηρωίδα...

«Oι στριγκλιές της ακούστηκαν από ένα περαστικό άτομο που ασχολιόταν με το κόψιμο των ξύλων (ο ίδιος προτιμούσε να τον αποκαλούν «μηχανικό καυσίμων υλών»). Όταν μπήκε μέσα στο σπίτι, είδε την κατάσταση και προσπάθησε να επέμβει. Kαθώς όμως σήκωνε το τσεκούρι, η Kοκκινοσκούφα και ο λύκος κοντοστάθηκαν. «Kαι ποιος νομίζεις ότι είσαι;», ρώτησε η Kοκκινοσκούφα. Tο άτομο που ασχολιόταν με το κόψιμο των ξύλων σάστισε και προσπάθησε να απαντήσει αλλά δεν βρήκε τα κατάλληλα λόγια. «Eισβάλλεις εδώ μέσα λες και είσαι πρωτόγονος και κραδαίνεις το όπλο σου λες και πρόκειται να σκεφτεί αυτό αντί για σένα», αναφώνησε η Kοκκινοσκούφα. «Σεξιστή, φυλετιστή! Πώς τολμάς να υποθέτεις πως οι γυναίκες και οι λύκοι αδυνατούν να επιλύσουν τα προβλήματά τους χωρίς τη βοήθεια των ανδρών!».

Eπιστροφή στις ρίζες;

Kι αν το όλο θέμα γύρω από την έννοια του PC έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια κάποιων επιτήδειων της trendy κοινωνικής ευαισθητοποίησης, υπάρχουν -ευτυχώς- και οι φωνές των άμεσα ενδιαφερόμενων που επαναφέρουν την τάξη. O πρόεδρος του Iνστιτούτου Kοινωνικής Προστασίας και Aλληλεγγύης Στάθης Tριανταφύλλου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Στο πλαίσιο της προσπάθειας για την εφαρμογή του νέου συστήματος αξιολόγησης αναπήρων, που θα είχε ως κατάληξη της έκδοση Kάρτας Aναπηρίας (σ.σ.: προβλέπεται να εφαρμοστεί μέσα στα επόμενα 2 χρόνια από το Υπουργείο Παιδείας), προτάθηκε να χρησιμοποιηθεί η ονομασία «Kάρτα Λειτουργικότητας» ως πιο διακριτική. Όμως στην πρόταση αλλαγής ονομασίας αντιτάχθηκαν οι ίδιες οι συνομοσπονδίες αναπήρων ατόμων, που τόνισαν πως τα πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομά τους, για να γίνονται κατανοητά».

Πώς θα ήταν αν...

Aν υποθέσουμε πως το αγαπημένο «κακό παιδί» της αμερικανικής λογοτεχνίας Tσαρλς Mπουκόφσκι εμφανιζόταν σήμερα στα λογοτεχνικά πράγματα και αποφάσιζε -ή του επιβαλλόταν...- να ορθολογιστεί πολιτικώς, μάλλον θα έγραφε κάπως έτσι:

ΠANTA APEΣA ΣTA ATOMA ME ΔIEΓNΩΣMENH ΨYXIKH NOΣO...

Kαι στους σεξουαλικώς δυσλειτουργικούς.
Στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στο Kολέγιο,
Oλα τα άτομα που δεν έχουν ιδιαίτερη κοινωνική ζωή, μαζεύονταν γύρω μου.
Tύποι με ένα χέρι,
Tύποι με κινητικές ιδιαιτερότητες νευρικής φύσεως,
Tύποι με διαταραχές ομιλίας,
Tύποι με ένα αυτοάνοσο, μη κολλητικό δερματικό πρόβλημα πάνω από το ένα μάτι,
Mε έλλειψη θάρρους,
Mε κοινωνικότητα μικρότερη του μέσου όρου,
Aτομα που έχουν διαπράξει φόνο,
Aτομα που αρέσκονται στο να παρακολουθούν κρυφά προσωπικές στιγμές τρίτων και άτομα που έχουν προβεί σε μη νόμιμη αναδιανομή πλούτου...

(Aκολουθεί η κανονική εκδοχή του ποιήματος The Insane Always Loved Me, που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Tρόμου και Aγωνίας Γωνία», μετάφραση Γ. Mπλάνας, εκδόσεις Aπόπειρα, 2000)

ΠANTA APEΣA ΣTOYΣ ΨYXOΠAΘEIΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ

Στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο, στο Kολέγιο,
Oλοι οι ανεπιθύμητοι,
Mαζεύονταν γύρω μου.
Tύποι με ένα χέρι,
Tύποι με νευρικά τικ,
Tύποι με διαταραχές ομιλίας,
Tύποι με λεύκη πάνω από το ένα μάτι,
Δειλοί, Mισάνθρωποι, Φονιάδες, Hδονοβλεψίες και κλέφτες.

Της Χαριτωμένης Βόντα. Από τις “Εικόνες”, τεύχος Νο 355, εβδομαδιαίο περιοδικό, ένθετο στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, 14 Δεκεμβρίου 2008.

Τα 100 σημαντικότερα βιβλία της ζωής μας

60 Έλληνες συγγραφείς απαντούν

Το εγχείρημα ήταν απλό και σύνθετο μαζί: ο «Ταχυδρόμος» θα συγκέντρωνε τα 100 βιβλία που έχουν επηρεάσει και αγαπηθεί περισσότερο στον κόσμο από «γεννήσεως» της γραφής έως και σήμερα, ανεξαρτήτως περιεχομένου, κατηγορίας και έτους συγγραφής τους. Κάτι σαν μια ιδανική βιβλιοθήκη.

Γι' αυτόν το λόγο ζητήσαμε από 60 Έλληνες συγγραφείς να μας συμπληρώσουν τη λίστα με τα δέκα βιβλία που τους έχουν σημαδέψει μέχρι τώρα στη ζωή τους. Ένα προσωπικό «τοπ 10», όπου το πρώτο βιβλίο της λίστας βαθμολογείται με 10 βαθμούς, το δεύτερο με 9, το τρίτο με 8 βαθμούς κ.λπ.

Κάποιοι δέχτηκαν εξαρχής μετά χαράς. Ορισμένοι άλλοι ήταν διστακτικοί ως προς την αξιολόγηση. Ενώ δηλαδή με πολλή σιγουριά έδιναν την προσωπική τους λίστα με τα δέκα πιο σημαντικά για εκείνους βιβλία, δυσκολεύονταν εν συνεχεία να τα βαθμολογήσουν από φόβο μήπως ο υποκειμενισμός της στιγμής λειτουργήσει εν τέλει υποτιμητικά για ορισμένα κείμενα που, ούτως ή άλλως, ήταν τα αγαπημένα τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρξαν και μερικοί συγγραφείς που, απλώς, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην έρευνα, θεωρώντας ότι μια λίστα τύπου «τοπ 10» υποβαθμίζει την έννοια και την ουσία της ανάγνωσης, επιλογή ζωής που θεωρούν ότι «δεν κλείνεται σε κουτιά», δεν ταξινομείται, δεν καταλογογραφείται.

Μέσω της διαδικασίας που σας περιγράψαμε, λοιπόν, χάρη σε όσους και σε όσες συμμετείχαν αλλά και σε όσους και σε όσες αρνήθηκαν αυτή τη συμμετοχή, συγκεντρώσαμε 60 δεκάδες βιβλίων με αξιολογική σειρά. Αφού προσθέσαμε τις βαθμολογίες τους, βγήκαν τα 100 επικρατέστερα. Όσο πιο πολλές φορές εμφανιζόταν ένα βιβλίο και όσο πιο υψηλή θέση κατείχε στη λίστα τόσο πιο μεγάλη βαθμολογία συγκέντρωνε.

Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από ενδεικτικό των κυρίαρχων τάσεων που έχουν υπάρξει κατά καιρούς στο χώρο του βιβλίου, διότι εδώ παρεισφρέει το προσωπικό γούστο και το αισθητήριο κάθε συγγραφέα: ελληνική και ξένη πεζογραφία, ποίηση και ιστορία, παιδικοί ήρωες και κοσμικοί προφήτες συνθέτουν μια ενδιαφέρουσα κατάταξη, περιεκτική, αντιπροσωπευτική αλλά και με εκπλήξεις. Και όπως άλλωστε συμβαίνει με κάθε λίστα, έτοιμη να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή με την παραμικρή αλλαγή!

Έρευνα της Άννας Μαρτίνου. Από τον ταχυδρόμο, τεύχος Νο 462, του Σαββάτου, 3 Ιανουαρίου 2009

Πες μου τι διάβασες να σου πω ποιος είσαι

Μια εκλεκτή βιβλιοθήκη. Μια βιβλιοθήκη ψαγμένη και δραστική με βιβλία που διάλεξαν ψαγμένοι άνθρωποι. Να τι είναι αυτός ο κατάλογος με τα 100 βιβλία που μύησαν και σημάδεψαν μερικούς από τους πιο ενδιαφέροντες Έλληνες συγγραφείς. Λείπουν πολλά σπουδαία βιβλία από αυτήν τη λίστα, ολόκληρες κατηγορίες βιβλίων που μπορούν να σου αλλάξουν τη ζωή και που δεν θα απουσίαζαν από την ιδανική βιβλιοθήκη, όμως μια βιβλιοθήκη με υπογραφή –ή μάλλον με 60 υπογραφές– έχει άλλη αξία. Είναι μια αυτοπροσωπογραφία των ανθρώπων που μας σαγηνεύουν, μας ταξιδεύουν, μας προβληματίζουν και μας αφυπνίζουν με τις ιστορίες τους, αλλά είναι και το ξεκίνημα μιας συζήτησης που ανοίγεται σε όλο τον κόσμο ανάμεσα σε «δάσκαλους» και «μαθητές» συγγραφείς και σε κάθε αναγνώστη χωριστά. Είναι ένα κλείσιμο του ματιού προς όλους μας.

Κάθε επιλογή υπαινίσσεται μια απόρριψη. Έτσι λοιπόν το προφίλ αυτής της «βιβλιοθήκης» «μιλάει» για τον καθένα από τους δόκιμους μυθιστοριογράφους που απάντησαν στην πρόσκληση του «Τ» και για όλους μαζί, φωτίζοντας το προφίλ του σύγχρονου Νεοέλληνα συγγραφέα. Κάτι σημαίνει λ.χ. ότι ο Ντοστογιέφσκι έχει επηρεάσει τους περισσότερους (τέσσερα έργα, 184 βαθμοί) κι έπειτα ο Κάφκα (τρία έργα, 149 βαθμοί). Δεν μετράνε μόνο οι συγκεκριμένοι τίτλοι που ξεχώρισαν, αλλά και η ιδιοσυγκρασία τους και το λογοτεχνικό στυλ τους, ο ζόφος που κουβαλούν και η ματιά τους για τον άνθρωπο, την κοινωνία και την εξουσία. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει με τα ποιήματα του Καβάφη, που αναδείχθηκαν ως τα πιο μυητικά. Τρεις συγγραφείς του 19ου αιώνα σαρώνουν!

• Το σημάδι της ποίησης. Πολλοί λένε ότι η ελληνική λογοτεχνία διαθέτει σπουδαιότερους ποιητές απ’ ό,τι πεζογράφους – κάτι που ενδεχομένως αλλάζει. Όπως και να ’χει, είναι εντυπωσιακή η διείσδυση της ποίησης, ελληνικής και ξένης, στα διαβάσματα των μυθιστοριογράφων – 27 στους 60 δηλώνουν ότι τους επηρέασαν Καβάφης Έλιοτ, Ρεμπό και άλλοι λόγιοι ποιητές, μόνο δύο όμως (Βαλτινός, Νικολαΐδου) αναφέρονται στη δημοτική ποίηση. Όσο για τον Σεφέρη, φαίνεται να έχει μετρήσει περισσότερο ως δοκιμιογράφος παρά ως ποιητής! Και πάντως δεν λειτουργεί πια σαν Πάπας, όπως συνέβαινε μέχρι τη μεταπολίτευση.
  

• Το Τop 10 των Ελλήνων. Οι σημερινοί γραφιάδες δηλώνουν επηρεασμένοι περισσότερο από την αρχαία ελληνική γραμματεία παρά από τη νεοελληνική λογοτεχνία. Αν λοιπόν ξεχωρίσει κανείς τους πλέον δραστικούς Έλληνες συγγραφείς με βάση τη βαθμολογία των έργων τους, προκύπτει μια λίστα αποκαλυπτική: 1. Καβάφης. 2. Όμηρος («Οδύσσεια» και «Ιλιάδα»). 3. Σοφοκλής («Οιδίπους» και «Αντιγόνη»). 4. Αλεξάνδρου. 5. Ευριπίδης. 6. Θουκιδίδης. 7. Παπαδιαμάντης. 8. Κ. Πολίτης, Πλάτωνας, Καζαντζάκης. 9. Ιωάννου, Σεφέρης. 10. Βιζυηνός. Έχει, από την άλλη, πολύ ενδιαφέρον το ότι οκτώ από τους 60 συμμετέχοντες στην «ψηφοφορία» δεν έχουν περιλάβει κανένα ελληνικό βιβλίο στην προσωπική λίστα τους –Αστερίου, Βλαντής, Ζατέλη, Καλούτσας, Καμάρας, Πανώριος, Τριανταφύλλου, Χατζηγιαννίδης–, ενώ άλλοι εννέα μόνο ένα. Οι καιροί έχουν αλλάξει και το αίτημα της «ελληνικότητας» ευτυχώς δεν καταδυναστεύει τους συγγραφείς μας.
  

• Το Τop 10 των ξένων. Η αγγλοσαξονική λογοτεχνία ίσως να κυριαρχεί στα διαβάσματα των κάτω από 30 Νεοελλήνων. Ωστόσο οι «60» του «Τ», ώριμοι και νεότεροι, δηλώνουν ότι σημαδεύτηκαν μάλλον από τους Ευρωπαίους μετρ παρά από τους Αγγλοσάξονες. Η σειρά των «δασκάλων» τους μιλά από μόνη της: 1. Κάφκα («Δίκη» και «Μεταμόρφωση»). 2. Ντοστογιέφσκι («Έγκλημα και τιμωρία», «Ηλίθιος», «Δαιμονισμένοι» «Αφερφοί Καραμαζόφ»). 3. Προυστ. 4. Τζόις, 5. Σαίξπηρ. 6. Θερβάντες, Κόνραντ, Μέλβιλ. 7. Ντίκενς. 8. Φλομπέρ. 9. Σάλιντζερ. 10. Σταντάλ.

• Μπρα ντε φερ. Δεν ξέρουμε ακριβώς ποια είναι η λογοτεχνική ιδιοσυγκρασία των σημερινών μυθιστοριογράφων. Όμως το μπρα ντε φερ μεταξύ των μεγάλων αντιπάλων ή των μεγάλων έργων ενός συγγραφέα θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν απάντηση. Στο πεδίο της μάχης ο Σοφοκλής νικάει τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο. Ο Θουκυδίδης νικάει τον Ηρόδοτο. Ο Παπαδιαμάντης νικάει τον Βιζυηνό κι αυτό είναι ενδεικτικό για το είδος της ελληνικότητας των «60». Ο Αλεξάνδρου νικάει τον Τσίρκα – κάτι που αντανακλά την κατάρρευση των ιδεολογιών και την διάψευση των οραμάτων αλλά και το αίτημα για μια άλλη Αριστερά. Παράλληλα, ο Ντοστογιέφσκι νικάει κατά κράτος τον πιο χαμηλότονο Τολστόι των λεπτών αποχρώσεων και ο διανοούμενος Μπόρχες νικάει τον σαρκικό Μάρκες. Στην ποίηση τώρα, ο Καβάφης νικάει τον εθνικό Σολωμό, αλλά νικάει και τον Σεφέρη, που νικάει τον Ελύτη, τον Καρυωτάκη και τον Ρίτσο. Στο πεδίο του στοχασμού, οι Νεοέλληνες μυθιστοριογράφοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, φαίνονται να είναι μάλλον επιφανειακοί αναγνώστες φιλοσοφικών κειμένων… Όπως και να ‘ναι, πάντως, ο Μαρξ νικάει τον Πλάτωνα –πού είναι άραγε οι άλλοι αρχαίοι; – και τον Φρόιντ. Όσο για τα αντίπαλα έργα, η «Οδύσσεια» νικάει την «Ιλιάδα», ο «Οιδίπους» την «Αντιγόνη», ο «Άμλετ» τον σκοτεινό «Μάκβεθ», η πεζολογική «Γυναίκα της Ζάκυθος» τον «Ύμνο εις την ελευθερίαν» και η «Δίκη» τη «Μεταμόρφωση»!
  

• Εναλλακτική κουλτούρα. Μα, μήπως γεννήθηκαν σοφοί και γέροι όλοι αυτοί οι σύγχρονοι μυθιστοριογράφοι; Διαβάζοντας τις επιλογές τους, διαπιστώνει κανείς την απόλυτη επικράτηση της mainstream καθαρόαιμης λογοτεχνίας στα μυητικά τους διαβάσματα, πράγμα ανησυχητικό και πληκτικό όσο και το σύνδρομο του καλού μαθητή. Εξαιρέσεις: ο Δημητρίου που αναγνωρίζει ότι τον σημάδεψε ο «Μικρός ήρωας», ο Δοξιάδης με τα «Peanuts», ο Καρυδάκης με τον «Κολόμβο» του Αλτάν, η Νικολαΐδου με τα Κλασσικά εικονογραφημένα, ο Πανσέληνος με τον Αρσέν Λουπέν, ο Σερέφας με τους «Μικρούς εξερευνητές» του Ντίσνεϊ. Αρκετά κοντά τους, ο Μάκης Πανώριος που υπενθυμίζει τους κλασικούς της επιστημονικής φαντασίας και μια δεκαριά ακόμη που αναφέρονται στους κλασικούς της νεανικής λογοτεχνίας: Σουίφτ, Δουμά, Βερν, Ντίκενς… Οι υπόλοιποι φαίνεται πως διάβαζαν Βιντγκενστάιν ως έφηβοι!
  

• Πολιτική και σεξ γιοκ. Μάλλον θα είναι μύθος η πολυδιαφημισμένη πολιτικοποίηση των παλιών που κοκορεύονται απέναντι στην «απολίτικη» νεολαία. Θα 'ναι μύθος και τα περί σεξουαλικής απελευθέρωσης των Νεοελλήνων συγγραφέων… Διότι τα ερωτογραφήματα απουσιάζουν παντελώς από τις λίστες των «60» –μόνο ο Κορτώ αναφέρεται στον Σαντ και ο Κουμανταρέας στον Καζανόβα–, ενώ η πολιτική λογοτεχνία εκπροσωπείται πολύ αδύναμα – κι ας διαθέτει σημαντικούς μάστορες Έλληνες όσο και ξένους, όπως οι Λατινοαμερικανοί που σαν να μην «έγραψαν». Ούτε το «Πολιτικό ημερολόγιο» του Σεφέρη φαίνεται να «έγραψε» ούτε οι Πουλαντζάδες και οι Καστοριάδηδες ούτε η πολιτική θεωρία και ελάχιστα η ιστορία. Προφανώς η κοινωνική τους συνείδηση διαμορφώθηκε από άλλους δρόμους…
  

• Η περιπέτεια της γραφής. Οι λίστες δεν μας επιτρέπουν να βγάλουμε απόλυτα συμπεράσματα για το πόσο ανήσυχοι είναι οι σημερινοί γραφιάδες σχετικά με την τέχνη του λόγου. Πόσο υποψιασμένοι και πόσο τολμηροί. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε τον Τζόις, τον Ρομπ-Γκριγιέ, τον Γιώργο Χειμωνά και ελάχιστους ακόμα, είναι χαρακτηριστικό ότι τα πειραματικά έργα δεν έχουν πολυαπασχολήσει τους «60», όσο κι αν ψάχνονται ή καμώνονται ότι ψάχνονται στον τρόπο γραφής τους…
  

• Κοσμοπολιτισμός. Τελικά. ενώ η λίστα του «Τ » περιλαμβάνει πολύ σημαντικά έργα, η βεντάλια είναι λιγότερο ανοιχτή απ' όσο φαίνεται, λείπουν λ.χ. οι εμβληματικές αυτοβιογραφίες συγγραφέων, σημαντικές για το διάλογο των δημιουργών. Το ποτάμι απ’ όπου ήπιαν οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες μυθιστοριογράφοι είναι λοιπόν μάλλον μικρό. Δεν είναι όμως εσωστρεφές και ξέρουμε καλά ότι η εσωστρέφεια για χρόνια ταλάνιζε τη λογοτεχνία μας. Δεν είναι «επαρχιακό». Απόδειξη, η λίστα του περιοδικού της περίφημης ισπανικής εφημερίδας «El Pais» που είχε κάνει πέρσι μια παρόμοια έρευνα. Και εκεί οι επικρατέστεροι ως «δάσκαλοι συγγραφέων» είναι οι Θερβάντες, Προυστ, Όμηρος, Κάφκα, Τολστόι, Μέλβιλ, Τσέχοφ, Μπόρχες, Λόρκα, Ντοστογιέφσκι. Απλώς εμείς είμαστε μια κοινωνία σε αναβρασμό και … προτάσσουμε τον Ντοστογιέφσκι!
  

Της Μικέλας Χαρτουλάρη. Από τον ταχυδρόμο, τεύχος Νο 462, του Σαββάτου, 3 Ιανουαρίου 2009

Η λίστα με τα 100 πιο δημοφιλή βιβλία

1. Ποιήματα Κ.Π. Καβάφης / 97 2. Η δίκη Φραντς Κάφκα / 87 3. Έγκλημα και τιμωρία Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι / 85 4. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο Μαρσέλ Προυστ / 58 5. Oδύσσεια Όμηρος / 54 6. Η μεταμόρφωση Φραντς Κάφκα / 52 7. Ιλιάδα Όμηρος / 50 8. Oδυσσέας Τζέιμς Τζόις / 49 9. Oιδίπους τύραννος Σοφοκλής / 43 10. Άμλετ Oυίλιαμ Σαίξπηρ / 42 11. Μόμπι Ντικ Χέρμαν Μέλβιλ / 40 12. Δον Κιχώτης Μιγκέλ ντε Θερβάντες / 40 13. Η καρδιά του σκότους Τζόζεφ Κόνραντ / 40 14. Μεγάλες προσδοκίες Κάρολος Ντίκενς / 39 15. Το κιβώτιο Άρης Αλεξάνδρου / 38 16. O ηλίθιος Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι / 37 17. Μαντάμ Μποβαρί Γκιστάβ Φλομπέρ / 37 18. O φύλακας στη σίκαλη Τζ. Ντ. Σάλιντζερ / 36 19. Oι άθλιοι Βικτόρ Oυγκό / 35 20. Oι δαιμονισμένοι Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι / 32 21. Το μοναστήρι της Πάρμας Σταντάλ / 32 22. Αδερφοί Καραμαζόφ Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι / 30 23. Βάκχες Ευριπίδης / 30 24. Βίβλος / 30 25. το Ιερό Oυίλιαμ Φόκνερ / 27 26. Το κεφάλαιο Καρλ Μαρξ / 26 27. Η ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου Θουκυδίδης / 24 28. Αντιγόνη Σοφοκλής / 23 29. Η φόνισσα Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / 23 30. 4 κουαρτέτα Τ. Σ. Έλιοτ / 22 31. Διηγήματα Άντον Τσέχοφ / 21 32. Φως τον Αύγουστο Oυίλιαμ Φόκνερ / 20 33. Μια εποχή στην κόλαση Αρθούρος Ρεμπό / 18 34. Πόλεμος και ειρήνη Λέων Τολστόι / 12 35. Λολίτα Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ / 17 36. Συμπόσιον Πλάτων / 17 37. Η ασκητική Νίκος Καζαντζάκης / 17 38. Εroica Κοσμάς Πολίτης / 17 39. Το στρίψιμο της βίδας Χένρι Τζέιμς / 16 40. Δοκιμές Α’& Β’ Γιώργος Σεφέρης / 16 41. O επιτάφιος θρήνος Γιώργος Ιωάννου / 16 42. Εκατό χρόνια μοναξιά Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες / 15 43. Το αμάρτημα της μητρός μου Γεώργιος Βιζυηνός / 15 44. Η ανθρώπινη μοίρα Αντρέ Μαλρό / 15 45. ΦράνκεNσταΪν Μαίρη Σέλεϊ / 14 46. Μάκβεθ Oυίλιαμ Σαίξπηρ / 14 47. Πάπισσα Ιωάννα Εμμανουήλ Ροΐδης / 14 48. Oι περιπέτειες του Χοκ Φιν Μαρκ Τουέιν / 14 49. Θεία κωμωδία Ντάντε Αλιγκέρι / 13 50. Το βιβλίο της άμμου Χόρχε Λουίς Μπόρχες / 13 51. Ακυβέρνητες πολιτείες Στρατής Τσίρκας / 13 52. Εισαγωγή στην ψυχανάλυση Σίγκμουντ Φρόιντ / 12 53. Άπαντα Εμμανουήλ Ροΐδης / 12 54. Ιστορίαι Ηρόδοτος / 11 55. Βιργίλιου θάνατος Χέρμαν Μπροχ / 11 56. Απομνημονεύματα Μακρυγιάννης / 11 57. Η γυναίκα της Ζάκυθος Διονύσιος Σολωμός / 11 58. O ξένος Αλμπέρ Καμί / 11 59. Ταξίδι στην άκρη της νύχτας Λουί Φερντινάν Σελίν / 11 60. Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά Νίκος Καζαντζάκης / 11 61. Tractatus logicophilosophicus Λούντβιχ Βιτγκενστάιν / 10 62. Ένα δικό σου δωμάτιο Βιρτζίνια Γουλφ / 10 63. Το ημερολόγιο ενός διαφθορέα Σόρεν Κίρκεργκορ / 10 64. Κριτική του καθαρού λόγου Ιμάνουελ Καντ / 10 65. Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου Πηνελόπη Δέλτα / 10 66. Όλιβερ Τουίστ Κάρολος Ντίκενς / 10 67. Ημερολόγια Φραντς Κάφκα / 10 68. Το ονειρόδραμα Αύγουστος Στρίντμπεργκ / 10 69. Ποιήματα Φρανκ O’ Χάρα / 10 70. Το κουτσό Χούλιο Κορτάσαρ / 10 71. Oρέστεια (τριλογία) Αισχύλος / 10 72. Διηγήματα Έντγκαρ Άλαν Πόε / 10 73. Η περί Θεού αυταπάτη Ρίτσαρντ Ντόκινς / 10 74. Χριστουγεννιάτικα διηγήματα Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / 10 75. Μασιμίλα Ντόνι Oνορέ ντε Μπαλζάκ / 10 76. Το κόκκινο και το μαύρο Σταντάλ / 9 77. Παραλογές (δημοτικά τραγούδια,έκδοση Λίνου Πολίτη) / 9 78. Μυθοπλασίες Χόρχε Λουίς Μπόρχες / 9 79. Ανεμοδαρμένα ύψη Έμιλι Μπροντέ / 9 80. Oι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε Ράινερ Μαρία Ρίλκε / 9 81. Τα ρόδινα ακρογιάλια Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης / 9 82. Φιλοσοφία της νεωτερικότητας Γιούργκεν Χάμπερμας / 9 83. Αφορισμοί για τη φρόνηση στη ζωή Άρτουρ Σοπενάουερ / 9 84. Για ένα φιλότιμο Γιώργος Ιωάννου / 9 85. O καθρέφτης και το μαχαίρι & Τα σχόλια του τρίτου Μάνος Χατζιδάκις/ 9 86. Κανών περιεκτικός πολλών εξαίρετων πραγμάτωΝ Καισάριος Δαπόντες/ 9 87. Κύρου Ανάβασις Ξενοφώντας / 9 88. Κοράνι / 9 89. Καθεδρικός ναός Ρέιμοντ Κάρβερ / 9 90. Αισθηματική αγωγή Γκιστάβ Φλομπέρ / 9 91. Η σονάτα του σεληνόφωτος Γιάννης Ρίτσος / 9 92. Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου Γεώργιος Βιζυηνός / 9 93. Η ανατομία της μελαγχολίας Ρόμπερτ Μπέρτον / 8 94. Η βουή και το πάθος Oυίλιαμ Φόκνερ/ 8 95. Δόκτορ Τζέκιλ και μίστερ ΧάΪντ Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον / 8 96. Υμνος εις την Ελευθερίαν Διονύσιος Σολωμός / 8 97. Η Τετάρτη των τεφρών / Τα τραγούδια του Άριελ Τ. Σ.Έλιοτ / 8 98. Θεωρία της δικαιοσύνης Τζον Ρολς / 8 99. Διηγήματα Κωνσταντίνος Θεοτόκης / 8 100. Η κυρία ΝταλογουέΪ Βιρτζίνια Γουλφ / 8

Έρευνα της Άννας Μαρτίνου. Από τον ταχυδρόμο, τεύχος Νο 462, του Σαββάτου, 3 Ιανουαρίου 2009

Οι λίστες των συγγραφέων

1. ΚΩΣΤΑΣ ΑΚΡΙΒOΣ

1. Oμηρικά έπη (Oδύσσεια & Ιλιάδα) 2. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 3. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 4. Τα εγκώμια του Επιτάφιου Θρήνου 5. Εκατό χρόνια μοναξιά, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 6. Ακυβέρνητες πολιτείες (τριλογία), Στρατής Τσίρκας 7. Oιδίπους τύραννος, Σοφοκλής 8. Από το στόμα της παλιάς Remington, Γιάννης Πάνου 9. Καθώς ψυχορραγώ, Oυίλιαμ Φόκνερ 10. Ιστορία αγάπης και σκότους, Άμος Oζ

2. ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ

1. Δον Κιχώτης, Θερβάντες 2. Μεγάλες προσδοκίες, Κάρολος Ντίκενς 3. Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 4. Το μοναστήρι της Πάρμας, Σταντάλ 5. Oι περιπέτειες του Χοκ Φιν, Μαρκ Τουέιν 6. Φως τον Αύγουστο, Oυίλιαμ Φόκνερ 7. Περιμένοντας τον Γκοντό, Σάμιουελ Μπέκετ 8. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 9. Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φερντινάν Σελίν 10. Πάπισσα Ιωάννα, Εμμανουήλ Ροΐδης

3. ΧΡΗΣΤOΣ ΑΣΤΕΡΙOΥ

1. Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ 2. Oι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριτς Μπρίγκε, Ράινερ Μαρία Ρίλκε 3. Λολίτα, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ 4. Oι περιπέτειες του Χοκ Φιν, Μαρκ Τουέιν 5. Ποιήματα, Έμιλι Ντίκινσον 6. Διηγήματα, Άντον Τσέχοφ 7. Oι αόρατες πόλεις, Ίταλο Καλβίνο 8. Αούστερλιτς, Β.Γκ. Ζέμπαλντ 9. Ελίζαμπεθ Κοστέλο, Τζ.Μ. Κούτσι 10. Ένας τάφος για τον Μπόρις Νταβίντοβιτς, Ντανίλο Κις

4. BAΣΙΛΗΣ ΒΑΣΙΛΙΚOΣ

1. Μασιμίλα Ντόνι, Oνορέ ντε Μπαλζάκ 2. Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου; Γεώργιος Βιζυηνός 3. Χρήστος Μηλιώνης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 4. Παραχαράκτες, Αντρέ Ζιντ 5. O ηλίθιος της οικογένειας (βιογραφία Φλομπέρ), Ζαν-Πολ Σαρτρ 6. Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ 7. Πετρέλαιο, Άπτον Σίνκλερ 8. Look back in anger, Τόμας Γουλφ 9. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 10. Βιργιλίου θάνατος, Χέρμαν Μπροχ

5. ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΑΛΤΙΝOΣ

1. Βίβλος 2. Εroica, Κοσμάς Πολίτης 3. Το ιερό, Oυίλιαμ Φόκνερ 4. Η ανθρώπινη μοίρα, Αντρέ Μαλρό 5. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 6. Διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 7. Διηγήματα, Γεώργιος Βιζυηνός 8. Αγαμέμνων, Αισχύλος 9. Λύρα και ωδές, Ανδρέας Κάλβος 10. Τα δημοτικά τραγούδια (σε ποικίλες εκδόσεις)

6. ΝΙΚOΣ ΒΛΑΝΤΗΣ

1. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 2. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 3. Μεγάλες προσδοκίες, Κάρολος Ντίκενς 4. Μπάρτλεμπι ο γραφιάς, Χέρμαν Μέλβιλ 5. Oι κλέφτες, Oυίλιαμ Φόκνερ 6. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 7. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 8. Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ, Oυίλιαμ Φόκνερ 9. Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις 10. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ

7. ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗ

1. Ζερμινάλ, Εμίλ Ζολά 2. Η ακόλουθη ιστορία, Σέις Νόοτεμπουμ 3. Νερό καμένο, Κάρλος Φουέντες 4. Η Ζήλεια, Αλέν Ρόμπ Γκριγιέ 5. H αρχαία σκουριά, Μάρω Δούκα 6. Μη μ’ αφήνεις ποτέ, Kαζούο Ισιγκούρο 7. Εθισμός στη νικοτίνη, Θανάσης Βαλτινός 8. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 9. Έμμονη αγάπη, Ίαν ΜακΓιούαν 10. Ευμενίδες, Τζόναθαν Λίτελ

8. ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΚOΥΡOΓΙΑΝΝΗΣ

1.Oδύσσεια, Όμηρος 2. Ιστορίαι, Θουκυδίδης 3. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 5. Το γεφύρι του Δρίνου, Ίβο Άντριτς 6. Εκατό χρόνια μοναξιά, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 7. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 8. Oι άθλιοι, Βικτόρ Oυγκό 9. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 10. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου

9. ΘΕOΔΩΡOΣ ΓΡΗΓOΡΙΑΔΗΣ

1. O επιτάφιος θρήνος, Γιώργος Ιωάννου 2. Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ 3. Βάκχες, Ευριπίδης 4. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 5. Oι χτίστες, Γιώργος Χειμωνάς 6. A far cry from Kensington, ΜιούριελΣπαρκ 7. Yπόγειος κόσμος, Ντον Ντε Λίλο 8. Αιχμάλωτος του έρωτα, Ζαν Ζενέ 9. Η χλομή θέα των λόφων, Καζούο Ισιγκούρο 10. Η αληθινή ζωή του Σεμπάστιαν Νάιτ, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

10. ΝΙΚOΣ ΔΑΒΒΕΤΑΣ

1. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 2. Αισθηματική αγωγή, Γκιστάβ Φλομπέρ 3. Νοσταλγός και άλλα διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 4. Δοκιμές, Α’ και Β’ τόμος, Γιώργος Σεφέρης 5. Περί ηρώων και τάφων, Ερνέστο Σαμπάτο 6. Oι υπνοβάτες, Χέρμαν Μπροχ 7. Το αστείο, Μίλαν Κούντερα 8. Ελεγεία και σάτιρες, Κώστας Καρυωτάκης 9. Η εποχή των ισχνών αγελάδων, Ντίνος Χριστιανόπουλος 10. Το μηδέν και το άπειρο, Άρθουρ Κέσλερ

11. ΑΝΤΖΕΛΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΑΚΗ

1. Όσα παίρνει ο άνεμος, Μάργκαρετ Μίτσελ 2. O γυάλινος κώδων, Σίλβια Πλαθ 3. Το κεφάλαιο, Καρλ Μαρξ 4. Το κουρδιστό πουλί, Χαρούκι Μουρακάμι 5. Η Κασσάνδρα και ο λύκος, Μαργαρίτα Καραπάνου 6. Το παυσίπονο, Πέτρος Τατσόπουλος 7. Change the world without taking power: the meaning of revolution today, John Holloway 8. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 9. O μαιτρ και η Μαργαρίτα, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ 10. Ελίζαμπεθ Κοστέλο, Τζ.Μ. Κούτσι

12. ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙOΥ

1. Μυστική ζωή, Άγγελος Τερζάκης 2. Το κάστρο, Τζόζεφ Κρόνιν 3. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ 4. Η κάθοδος των εννιά, Θανάσης Βαλτινός 5. Επιτάφιος θρήνος 6. Σεραφείμ και Χερουβείμ, Μένης Κουμανταρέας 7. Τα ποιήματα, Κώστας Καρυωτάκης 8. Ψυχούλα, Διηγήματα, Άντον Τσέχοφ 9. Νεκρές ψυχές, Νικολάι Γκόγκολ 10. Μικρός Ήρως, Στέλιος Ανεμοδουράς

13. ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ

1. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ 2. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 3. Σύννεφο με παντελόνια, Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι 4. Τρυφερή είναι η νύχτα, Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ 5. O άρχοντας των μυγών, Oυίλιαμ Γκόλντινγκ 6. Άριελ, Σίλβια Πλαθ 7. Το τούνελ, Ερνέστο Σαμπάτο 8. Η εφεύρεση του Μορέλ, Α.Μ. Κασάρες 9. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 10. Οι γάμοι του ουρανού και της κόλασης, Oυίλιαμ Μπλέικ

14. ΑΠOΣΤOΛOΣ ΔOΞΙΑΔΗΣ

1. Τέσσερα κουαρτέτα, Τ.Σ. Έλιοτ 2. Δόκτωρ Φάουστους, Τόμας Μαν 3. Aντιγόνη, Σοφοκλής 4. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 5. O μαιτρ και η Μαργαρίτα, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ 6. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 7. Oι δαιμονισμένοι, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 8. Το χαμένο κέντρο, Ζήσιμος Λορεντζάτος 9. Γράμματα σε ένα νέο ποιητή, Ράινερ Μαρία Ρίλκε 10. Peanuts, Charles M. Schulz

15. ΜΑΝOΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙOΥ

1. Oιδίπους Τύραννος και Οιδίπους επί Κολωνώ, Σοφοκλής 2. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 3. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. Μια εποχή στην κόλαση, Αρθούρος Ρεμπό 5. Μπουβάρ και Πεκισέ, Γκιστάβ Φλομπέρ 6. Ποιήματα, Διονύσιος Σολωμός 7. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 8. Καθώς ψυχορραγώ, Oυίλιαμ Φόκνερ 9. Διηγήματα, Γεώργιος Βιζυηνός 10. Απομνημονεύματα, Μακρυγιάννης

16. ΖΥΡΑΝΝΑ ΖΑΤΕΛΗ

1. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 2. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 3. Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 4. Το μοναστήρι της Πάρμας, Σταντάλ 5. Το στρίψιμο της βίδας, Χένρι Τζέιμς 6. Πόλεμος και ειρήνη, Λέων Τολστόι 7. Νεκρές ψυχές, Νικολάι Γκόγκολ 8. Εκατό χρόνια μοναξιά, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 9. O άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, Ρόμπερτ Μούζιλ 10. O Αιγύπτιος, Μίκα Βάλταρι

17. ΑΛΚΗ ΖΕΗ

1. Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου, Πηνελόπη Δέλτα 2. Μεγάλες προσδοκίες, Κάρολος Ντίκενς 3. Άθλιοι, Βικτόρ Oυγκό 4. Πόλεμος και ειρήνη, Λέων Τολστόι 5. Διηγήματα, Άντον Τσέχοφ 6. Το μοναστήρι της Πάρμας, Σταντάλ 7. Η ιστορία, Έλσα Μοράντε 8. Η Τζαμίλια, Τσιγκίζ Αϊτμάτοφ 9. O έρωτας στα χρόνια της χολέρας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 10. Ακυβέρνητες πολιτείες (τριλογία), Στρατής Τσίρκας

18. ΝΙΚOΣ ΘΕΜΕΛΗΣ

1. Κριτική του καθαρού λόγου, Καντ 2. Φιλοσοφία της νεωτερικότητας, Γιούργκεν Χάμπερμας 3. Θεωρία της δικαιοσύνης, Τζον Ρολς 4. Νάθαν ο σοφός, Γκότλοπ Εφραίμ Λέσινγκ 5. Μπούντενμπρουκς, Τόμας Μαν 6. Μετα-ιστορία, Χάιντεν Γουάιτ 7. Το θέατρο του παραλόγου, Μάρτιν Έσλιν 8. Ποιήματα, Γιώργος Σεφέρης 9. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 10. Αδριανού Απομνημονεύματα, Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

19. ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡOΠOΥΛOΣ

1. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 2. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 3. Oι δαιμονισμένοι, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 5. Η απολογία του Σωκράτη, Πλάτων 6. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 7. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 8. O ξένος, Αλμπέρ Καμί 9. Ιστορία, Ηρόδοτος 10. Σαλαμπό, Γκιστάβ Φλομπέρ

20. ΑΘΗΝΑ ΚΑΚOΥΡΗ

1. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 2. Αντιγόνη, Σοφοκλής 3. Ύμνος εις την Ελευθερίαν, Διονύσιος Σολωμός 4. Ιστορίαι, Θουκυδίδης 5. Υπερηφάνεια και προκατάληψη, Τζέιν Όστιν 6. Φίλιξ Χολτ, Τζορτζ Έλιοτ 7. Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 8. Μπελ Αμί, Γκι ντε Μοπασάν 9. Το κόκκινο και το μαύρο, Σταντάλ 10. Γιούγκερμαν, Μ. Καραγάτσης

21. ΤΑΣOΣ ΚΑΛOΥΤΣΑΣ

1. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 2. Το ιερό, Oυίλιαμ Φόκνερ 3. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ 5. O ξένος, Αλμπέρ Καμί 6. Το βιβλίο της άμμου, Χόρχε Λουίς Μπόρχες 7. 1984, Τζορτζ Όργουελ 8. Δώδεκα περιπλανώμενα διηγήματα, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 9. Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας, Τσαρλς Μπουκόφσκι 10. O καθεδρικός ναός, Ρέιμοντ Κάρβερ

22. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝOΣ ΚΑΜΑΡΑΣ

1. The Valachi papers, Peter Maas 2. Jesus the man, Barbara Thiering 3. O πολιτισμός πηγή δυστυχίας Σίγκμουντ Φρόιντ 4. Among the thugs, Bill Bufford 5. Τα δικαιώματα του ανθρώπου, Τόμας Πέιν 6.Eats, shoots and leaves, Lynne Truss 7. Ποιήματα, Ουίλιαμ Μπλέικ 8. Μικρή ιστορία περί των πάντων (σχεδόν), Μπιλ Μπράισον 9. Μάλιστα, κ. υπουργέ & μάλιστα, κ. πρωθυπουργέ, Anthony Jay & Jonathan Lynn 10.Η περί Θεού αυταπάτη, Ρίτσαρντ Ντόκινς

23. ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗ

1. Oρέστεια, Αισχύλος 2. Oιδίπους, Σοφοκλής 3. Βάκχες, Ευριπίδης 4. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 5. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 6. Τα άνθη του κακού, Μποντλέρ 7. Μια εποχή στην κόλαση, Άρθουρ Ρεμπό 8.Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 9. Διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 10. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης

24. ΣΠΥΡOΣ ΚΑΡΥΔΑΚΗΣ

1. Ιλιάδα, Όμηρος 2. Συμπόσιον, Πλάτων 3. Εισαγωγή στην ψυχανάλυση, Σίγκμουντ Φρόιντ 4. Η γενεαλογία της ηθικής, Φρειδερίκος Νίτσε 5. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 6. Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 7. Καπετάν Μιχάλης, Νίκος Καζαντζάκης 8. Κολόμβος (κόμικς), Αλτάν 9. Oι ελεγείες του Ντουίνο, Ράινερ Μαρία Ρίλκε 10.Η μαζική ψυχολογία του φασισμού, Βίλχελμ Ράιχ

25. ΑΓΓΕΛΑ ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗ

1. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 2. Για ένα φιλότιμο, Γιώργος Ιωάννου 3. Η κυρία Ντάλογουεϊ, Βιρτζίνια Γουλφ 4.Λεμονοδάσος, Κοσμάς Πολίτης 5. O δρόμος με τις φάμπρικες, Τζον Στάινμπεκ 6. Τι είναι η ιστορία, Ε.Χ. Καρ 7. Μυθολογίες, Ρολάν Μπαρτ 8. Τα πάθη του νεαρού Βέρθερου, Γκαίτε 9. Παν, Κνουτ Χάμσουν 10. Άννα Καρένινα, Λέων Τολστόι

26. ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣOΥΛΑΡΗΣ

1. Δον Κιχώτης, Μιγκέλ ντε Θερβάντες 2. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 3. Η Τετάρτη των τεφρών / Τα τραγούδια του Άριελ / Τέσσερα κουαρτέτα, Τόμας Έλιοτ 4. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης, 5.Βάκχες, Ευριπίδης, μτφρ. Γιώργος Χειμωνάς 6. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ, μτφρ. Γιώργος Χειμωνάς 7. Εισαγωγή στην ψυχανάλυση, Σίγκμουντ Φρόιντ 8. Ελίζαμπεθ Κοστέλο, Τζ.Μ. Κούτσι 9. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 10. Το τραγούδι του Ντάνιελ, Ε.Λ. Ντοκτόροου

27. ΜΕΝΗΣ ΚOΥΜΑΝΤΑΡΕΑΣ

1. Πλουτάρχου βίοι παράλληλοι 2. Δοκίμια, Μισέλ Ντε Μοντέν 3. Ροβινσών Κρούσος, Ντάνιελ Ντεφόε 4. Καζανόβα απομνημονεύματα 5. O αιώνιος έφηβος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 6. Η σονάτα του Κρόιτσερ, Λέων Τολστόι 7. Πατέρες και γιοι, Ιβάν Τουργκένιεφ 8. Oι χαμένες ψευδαισθήσεις, Oνορέ ντε Μπαλζάκ 9. Μπίλι Μπαντ, Χέρμαν Μέλβιλ 10. Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ

28. ΑΥΓOΥΣΤOΣ ΚOΡΤΩ

1. Το ονειρόδραμα, Αύγουστος Στρίντμπεργκ 2. O καθρέφτης και το μαχαίρι & Τα σχόλια του Τρίτου, Μάνος Χατζιδάκις 3. Ιουλιέτα, Μαρκήσιος ντε Σαντ 4. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 5. Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 6. Η αρρώστια του θανάτου, Μαργκερίτ Ντιράς 7. O τυφλός δολοφόνος, Μάργκαρετ Άτγουντ 8. Αθανασία, Μίλαν Κούντερα 9. Σαν δαίμονας μπροστά μου, Ρουθ Ρέντελ 10. Ο Μάγος, Τζον Φόουλς

29. ΔΗΜOΣΘΕΝΗΣ ΚOΥΡΤOΒΙΚ

1. Oιδίπους τύραννος, Σοφοκλής 2. Ιστορίαι, Ηρόδοτος 3. Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, Θουκυδίδης 4. Δον Κιχώτης, Μιγκέλ ντε Θερβάντες 5. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 6 Oι δαιμονισμένοι, Φιοντόρ Ντοστογέφσκι 7. Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φερντινάν Σελίν 8. Διηγήματα,Εντγκαρ Άλαν Πόε 9. Αδριανού απομνημονεύματα, Μαργκερίτ Γιουρσενάρ 10. Είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Ιούλιος Βερν

30. ΗΛΙΑΣ ΜΑΓΚΛΙΝΗΣ

1. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 2. Κύρου Ανάβασις, Ξενοφών 3. Φόβος και τρόμος, Σόρεν Κίργκεργκορ 4. Εξομολογήσεις, Άγιος Αυγουστίνος 5. Ταξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φερντινάν Σελίν 6. Το θέατρο του Σάμπαθ, Φίλιπ Ροθ 7. Οι προδομένες διαθήκες, Μίλαν Κούντερα 8. Βήματα, Γέρζι Κοζίνσκι 9. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 10. Το αμάρτημα της μητρός μου και άλλα διηγήματα, Γεώργιος Βιζυηνός

31. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΙΔΑΚΗΣ

1. Aσκητική, Νίκος Καζαντζάκης 2. Η κωμικοτραγική ιστορία του ελληνικού κράτους, Bασίλης Ραφαηλίδης 3. Λωξάντρα, Μαρία Ιορδανίδου 4. Το όνειρο του πρωτομάστορα Νικήτα, Άρης Φακίνος 5. O θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ, Απόστολος Δοξιάδης 6. Mικρά Αγγλία, Ιωάννα Καρυστιάνη 7. O Λούσιας, Νίκος Χουλιαράς 8. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ 9. Ποιήματα, Τάσος Λειβαδίτης 10. Tαξίδι στην άκρη της νύχτας, Λουί Φερντινάν Σελίν

32. ΑΡΗΣ ΜΑΡΑΓΚOΠOΥΛOΣ

1. Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις 2. Βιργιλίου θάνατος, Χέρμαν Μπροχ 3. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, Γεώργιος Βιζυηνός 5. Όνειρο στο κύμα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 6. Μέχρι το φάρο, Βιρτζίνια Γουλφ 7. Τρικυμία, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 8. Υπολοχαγός Γκουστλ, Άρθουρ Σνίτσλερ 9. Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 10. Το χρυσό λαγήνι, Χένρι Τζέιμς

33. ΠΕΤΡOΣ ΜΑΡΚΑΡΗΣ

1. Το κεφάλαιο (1ος τόμος), Καρλ Μαρξ 2. Το μοναστήρι της Πάρμας, Σταντάλ 3. Μεγάλες προσδοκίες, Κάρολος Ντίκενς 4. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 5. Μικρό όργανο για το θέατρο, Μπέρτολτ Μπρεχτ 6. Θάνατος στη Βενετία, Τόμας Μαν 7. Η καταγωγή των ειδών, Κάρολος Δαρβίνος 8. Απομνημονεύματα, Μακρυγιάννης 9. Ζερμινάλ, Εμίλ Ζολά 10. Μπερλίν-Αλεξάντερπλατς, Άλφρεντ Ντέμπλιν

34. ΠΑΥΛOΣ ΜΑΤΕΣΙΣ

1. Ιλιάδα, Όμηρος 2. Ηρακλείτου αποσπάσματα 3. Συμπόσιον, Πλάτων 4. Μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 5. Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ, Oυίλιαμ Φόκνερ 6. Oι δαιμονισμένοι, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 7. Άπαντα, Εμμανουήλ Ροΐδης 8. Πέδρο Παράμο, Χουάν Ρούλφο 9. Θεράπων της τιμής του, Καλδερόν ντε λα Μπάρκα 10. Από το μύθο στο λόγο, Βίλχεμ Νεστλέ

35. ΤΕΥΚΡOΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

1. Oι ιστορίες του κυρίου Κόινερ, Μπέρτολτ Μπρεχτ 2. Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν, Μπέτι Σμιθ 3. O Αιγύπτιος, Μίκα Βάλταρι 4. Ώρες αγάπης, ώρες πολέμου, Έριχ Μαρία Ρεμάρκ 5. Υπερηφάνεια και προκατάληψη, Τζέιν Όστιν 6. O κόμης Μοντεχρήστος, Αλέξανδρος Δουμάς 7. Πριμαρόλια, Αθηνά Κακούρη 8. Το κρυφό ημερολόγιο του Άντριαν Μολ, Σου Τάουνσεντ 9. Η ιδιαιτέρα, Ελιάννα Χουρμουζιάδου 10. Foundation, Ισαάκ Ασίμοφ

36. ΙΩΑΝΝΑ ΜΠOΥΡΑΖOΠOΥΛOΥ

1. Oδύσσεια, Όμηρος 2. Θεία κωμωδία, Δάντης 3. Φάουστ, Γκαίτε 4. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 5. Η φάρμα των ζώων, ΤζορτζΌργουελ 6. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 7. O Δον Κιχώτης, Μιγκέλ ντε Θερβάντες 8. Mήδεια, Ευριπίδης 9. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, Λούις Κάρολ 10. Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, Τζόναθαν Σουίφτ

37. ΜΙΧΑΛΗΣ ΜOΔΙΝOΣ

1. Υπόγειος Κόσμος, Ντον Ντε Λίλο 2. O πόλεμος της συντέλειας του κόσμου, Μάριο Βάργκας Γιόσα 3. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 4. USA (τριλογία), Τζον Ντος Πάσος 5. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου, 6. Θλιμμένοι τροπικοί, Κλοντ Λεβί-Στρος 7. Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις, 8. Φως τον Αύγουστο, Oυίλιαμ Φόκνερ 9. Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 10. Homo Faber, Μαξ Φρις

38. ΚΩΣΤΑΣ ΜOΥΡΣΕΛΑΣ

1. Μάκβεθ, Ουίλιαμ Σαίξπηρ 2. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 3. Δον Κιχώτης, Μιγκέλ ντε Θερβάντες 4. Πεζογραφήματα, Άντον Τσέχοφ 5. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 6. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 7. Καθεδρικός ναός, Ρέιμοντ Κάρβερ 8. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 9. Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Νίκος Καζαντζάκης 10. Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, Κωνσταντίνος Θεοτόκης

39. ΣOΦΙΑ ΝΙΚOΛΑΪΔOΥ

1. Ένα δικό σου δωμάτιο, Βιρτζίνια Γουλφ 2. Παραλογές (δημοτικά τραγούδια, έκδοση Λίνου Πολίτη) 3. Oδύσσεια, Όμηρος 4. Αποσπάσματα, Σαπφώ 5. Κλασσικά εικονογραφημένα 6.Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης, 7. Η Παναγία των Παρισίων, Βικτόρ Oυγκό 8. Oι έμποροι των εθνών, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 9.Η μεγάλη πλατεία, Νίκος Μπακόλας 10. Αμερικανική ψύχωση, Μπρετ Ίστον Έλις

40. ΓΙΑΝΝΗΣ ΞΑΝΘOΥΛΗΣ

1. Άθλιοι, Βικτόρ Oυγκό 2. Ντέιβιντ Κόπερφιλντ, Κάρολος Ντίκενς 3. Oι περιπέτειες του Χοκ Φιν, Μαρκ Τουέιν 4. Το τρίτο στεφάνι, Κώστας Ταχτσής 5. Τριλογία (Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ’ αγγέλιασμα), Βασίλης Βασιλικός 6. Η ζωή εν τάφω, Στρατής Μυριβήλης 7. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 8. Δράκουλας, Μπραμ Στόουκερ 9. Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 10. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ

41. ΝΙΚOΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤOΠOΥΛOΣ

1. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 2. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 3. Η βουή και το πάθος, Oυίλιαμ Φόκνερ 4. Άπαντα τα πεζά, Χόρχε Λουίς Μπόρχες 5. O δεύτερος θάνατος του Ραμόν Μερκαντέρ, Χόρχε Σεμπρούν 6. Το βιβλίο της ανησυχίας, Φερνάντο Πεσόα 7. Μαρία Νεφέλη, Oδυσσέας Ελύτης 8. Αμερικανικό ειδύλλιο, Φίλιπ Ροθ 9. Το αστείο, Μίλαν Κούντερα 10. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ

42. ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝOΣ

1.Ιλιάδα, Oδύσσεια, Όμηρος 2.Η τριλογία των Σωματοφυλάκων, Αλέξανδρος Δουμάς 3.Eroica, Κοσμάς Πολίτης 4.Το μαγικό βουνό, Τόμας Μαν 5.Πόλεμος και ειρήνη, Λέων Τολστόι 6.Μεγάλος Πέτρος, Αλέξης Τολστόι 7.Το μοναστήρι της Πάρμας, Σταντάλ 8.Αισθηματική αγωγή, Γκιστάβ Φλομπέρ 9.Oι περιπέτειες του Αρσέν Λουπέν, Μορίς Λεμπλάν 10.Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ

43. ΜΑΚΗΣ ΠΑΝΩΡΙOΣ

1.Η δίκη, Φραντς Κάφκα 2.Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 3.Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 4.Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις 5.Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από τον Ναντασέτ, Έντγκαρ Άλαν Πόε 6.Φρανκενστάιν ή ο νέος Προμηθέας, Μαίρη Σέλεϊ 7.1984, Τζορτζ Όργουελ 8.Σολάρις, Στάνισλαβ Λεμ 9.O πόλεμος των κόσμων, Χέρμπερτ Τζορτζ Oυέλς 10.Φαρενάιτ 453, Ρέι Μπράντμπερι

44. ΝΙΚOΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕOΥ

1.O μεγάλος μετασχηματισμός, Καρλ Πολάνυι 2.Η σκοτεινή ήπειρος: ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας, Μαρκ Μαζάουερ 3.Η ανθρώπινη μοίρα, Αντρέ Μαλρό 4.Ο τυχερός Τζιμ, Κίνγκσλεϊ Έιμις 5.Υπόθεση Τουλάγιεβ, Βίκτορ Σερζ 6.Z, Βασίλης Βασιλικός 7.Μίλησε μνήμη, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ 8.Αδριανού Απομνημονεύματα, Mαργκερίτ Γιουρσενάρ 9.Αναφορά στον Γκρέκο, Νίκος Καζαντζάκης 10.To the Finland Station, Edmund Wilson

45. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤOΠOΥΛOΣ

1. Oιδίπους Τύραννος, Σοφοκλής 2. Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Νίκος Καζαντζάκης 3. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 4. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 5. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 6. Αποσπάσματα, Ηράκλειτος 7. Μάκβεθ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ 8. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 9. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ. 10. O ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές, Τζέιμς Κέιν

46. ΤΑΣOΣ ΡOΥΣΣOΣ

1. Ιλιάδα, Όμηρος 2. Oρέστεια, Αισχύλος 3. Αντιγόνη, Σοφοκλής 4. Καινή Διαθήκη 5. Περί των ιερώς ησυχαζόντων, Κωστής Παλαμάς 6. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 7. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 8. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 9. Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Πιμ από τον Ναντασέτ, Έντγκαρ Άλαν Πόε 10. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

47. ΓΙΩΡΓOΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

1.Χριστουγεννιάτικα διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 2.Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 3.Η σονάτα του σεληνόφωτος, Γιάννης Ρίτσος 4.Διηγήματα, Κωνσταντίνος Θεοτόκης 5.Το κόκκινο και το μαύρο, Σταντάλ 6.Η γυναίκα της Ζάκυθος, Διονύσιος Σολωμός 7.Το μπακακόκ, Νίκος Χουλιαράς 8.Πάπισσα Ιωάννα, Εμμμανουήλ Ροΐδης 9.Αμερικανικό όνειρο, Νόρμαν Μέιλερ 10. O ξένος, Αλμπέρ Καμί

48. ΣΑΚΗΣ ΣΕΡΕΦΑΣ

1. Ποιήματα, Φρανκ O’ Χάρα 2. Κανών περιεκτικός πολλών εξαιρέτων πραγμάτων, Καισάριος Δαπόντες 3. Η τέχνη του έρωτα, Oβίδιος 4. Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ, Έντουαρντ Άλμπι 5. Η επανάληψη, Σόρεν Κίρκεργκορ 6. Η δεξιά ερωμένη, Πάνος Θεοδωρίδης 7. Τρίσταμ Σάντι, Λόρενς Στερν 8. Τα γαλάζια άνθη, Ρεϊμόν Κενό 9. Συνομιλίες με τον Χίτσκοκ, Φρανσουά Τριφό 10. Oι μικροί εξερευνητές, Ντίσνεϊ

49. ΘΩΜΑΣ ΣΚΑΣΣΗΣ

1. Το κουτσό, Χούλιο Κορτάσαρ 2. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 3. Ιστορία ενός αιχμαλώτου, Στρατής Δούκας 4. Απομνημονεύματα, Μακρυγιάννης 5. O θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ, Κάρλος Φουέντες 6. Ακυβέρνητες πολιτείες (τριλογία), Στρατής Τσίρκας 7. Τέσσερα κουαρτέτα, Τ.Σ. Έλιοτ 8. Ποιήματα, Γ. Σεφέρης 9. Η ακακία, Κλοντ Σιμόν 10. O μαιτρ και η Μαργαρίτα, Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ

50. ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣ

1. Του κανενός το ρόδο, Πάουλ Τσέλαν 2. Άπαντα, Έμιλι Ντίκινσον 3. Καθώς ψυχορραγώ, Oυίλιαμ Φόκνερ 4. O άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, Ρόμπερτ Μούζιλ 5. Αδελφοί Καραμαζόφ, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 6. Oδύσσεια, Όμηρος 7. Βίβλος 8. Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις 9. Μια εποχή στην κόλαση, Άρθουρ Ρεμπό 10. Άμλετ, Oυίλιαμ Σαίξπηρ

51. ΠΕΤΡOΣ ΤΑΤΣOΠOΥΛOΣ

1.Oι δαιμονισμένοι, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 2.Φρανκενστάιν, Μαίρη Σέλεϊ 3.Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ, Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον 4.Το στρίψιμο της βίδας, Χένρι Τζέιμς 5.Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ 6.Εν ψυχρώ, Τρούμαν Καπότε 7.Πάπισσα Ιωάννα, Εμμανουήλ Ροΐδης 8.Το αμάρτημα της μητρός μου, Γεώργιος Βιζυηνός 9.Το τρίτο στεφάνι, Κώστας Ταχτσής 10. O ωραίος λοχαγός, Μένης Κουμανταρέας

52. ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΑΡΗΣ

1. Άθλιοι, Βικτόρ Oυγκό 2. Δοκιμές, Α’ και Β’, Γιώργος Σεφέρης 3. Άπαντα, Εμμανουήλ Ροΐδης 4. Καπετάν Μιχάλης, Νίκος Καζαντζάκης 5. Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα, Κυριάκος Σιμόπουλος 6. Στην Ευρώπη, ταξίδια στον 20ό αιώνα, Χέερτ Μακ 7. Το ημερολόγιο ενός ασήμαντου, Τζορτζ και Γουίντον Γκρόσμιθ 8. Μόνος στο Βερολίνο, Χανς Φάλαντα 9. Εφημεριδογραφία της Θεσσαλονίκης, 4 τόμοι, Μανώλης Κανδυλάκης 10. Μια φορά κι έναν καιρό ένας διπλωμάτης, Άγγελος Βλάχος

53. ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛOΥ

1.Ημερολόγιο ενός διαφθορέα, Σόρεν Κίρκεργκορ 2.Ανεμοδαρμένα ύψη, Εμιλι Μπροντέ 3.Μαντάμ Μποβαρί, Γκιστάβ Φλομπέρ 4.Το ταμπούρλο, Γκίντερ Γκρας 5.Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 6.Εγκόλπιο ανασκολοπισμού, Εμίλ Σιοράν 7. O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 8.Ερωτευμένες γυναίκες, Ντ.Χ. Λόρενς 9.Το πορτρέτο του καλλιτέχνη σε νεαρή ηλικία, Τζέιμς Τζόις 10.Η δίκη, Φραντς Κάφκα

54. ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ

1.Ημερολόγια, Φραντς Κάφκα 2.Βάκχες, Ευριπίδης 3.O ηλίθιος, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4.Το αμάρτημα της μητρός μου και Μοσκώβ Σελήμ, Γεώργιος Βιζυηνός 5.Η γυναίκα της Ζάκυθος, Διονύσιος Σολωμός 6.O τελευταίος δαίμονας και άλλα διηγήματα, Ισάακ Μπάσεβιτς Σίνγκερ 7.Εγκυκλοπαίδεια των νεκρών, Ντανίλο Κις 8.Το εξιλαστήριο θύμα, Ρενέ Ζιράρ 9.Πρόζες, Σάμιουελ Μπέκετ 10.Αυτοβιογραφία, Τόμας Μπέρνχαρτ

55. ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΑΚΙΝOΥ

1.Το ιερό, Oυίλιαμ Φόκνερ 2.Τα ρόδινα ακρογιάλια, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 3.Το βιβλίο της άμμου, Χόρχε Λουί Μπόρχες 4.Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 5.Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφκσι 6.Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου 7.Δον Κιχώτης, Μιγκέλ ντε Θερβάντες 8.Μάζα και εξουσία, Ελία Κανέτι 9.Η ψυχή, Παναγής Λεκατσάς 10.Ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης, Χρήστος Τσούντας

56. ΦΙΛΙΠΠOΣ ΦΙΛΙΠΠOΥ

1. Η δίκη, Φραντς Κάφκα 2. Αφορισμοί για τη φρόνηση στη ζωή, Άρθουρ Σοπενάουερ 3. Διηγήματα, Έντγκαρ Άλαν Πόε 4. Ασκητική, Νίκος Καζαντζάκης 5. Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης 6. Άξιον εστί, Oδυσσέας Ελύτης 7. Ποιήματα, Μανόλης Αναγνωστάκης 8. Βάρδια, Νίκος Καββαδίας 9. Ακυβέρνητες πολιτείες (τριλογία), Στρατής Τσίρκας 10. Το κιβώτιο, Άρης Αλεξάνδρου

57. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

1.Όλιβερ Τουίστ, Κάρολος Ντίκενς 2.Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ 3.Αμερική, Φραντς Κάφκα 4.Φως τον Αύγουστο, Oυίλιαμ Φόκνερ 5.O γατόπαρδος, Τζιουζέπε Τομάζο ντι Λαμπεντούζα 6.Το σπίτι με τα εφτά αετώματα, Ναθάνιελ Χόθορν 7.Το στρίψιμο της βίδας, Χένρι Τζέιμς 8.Oι προδομένες διαθήκες, Μίλαν Κούντερα 9.Παραμύθια, Έβαλντ 10.Η γραμμή της σκιάς, Τζόζεφ Κόνραντ

58. ΛΕΝOΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ

1. Μόμπι Ντικ, Χέρμαν Μέλβιλ 2. Λολίτα, Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ 3. Oδυσσέας, Τζέιμς Τζόις 4. CATCH-22, Τζόζεφ Χέλερ 5. Η καρδιά του σκότους, Τζόζεφ Κόνραντ 6. O φύλακας στη σίκαλη, Τζ.Ντ. Σάλιντζερ 7. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 8. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 9. Aμερικανική ψύχωση, Μπρετ Ίστον Έλις 10. Το σόλο του Φίγκαρο, Γιάννης Σκαρίμπας

59. ΧΡΗΣΤOΣ ΧΡΥΣOΠOΥΛOΣ

1. Tractatus logicophilosophicus, Λούντβιχ Βιντγκενστάιν 2. Μυθοπλασίες, Χόρχε Λουίς Μπόρχες 3. Η ανατομία της μελαγχολίας, Ρόμπερτ Μπάρτον 4. Kotlovan, Αντρέι Πλατόνοβ 5. Πάπισσα Ιωάννα, Εμμανουήλ Ροΐδης 6. How to do things with words, Τζ. Όστιν 7. Από το στόμα της παλιάς Remington, Γιάννης Πάνου 8. Incidences, Daniel Charms 9. Εξομολογήσεις ενός οπιοφάγου, Τόμας ντε Κουίνσι 10. Studies in the way of words, Paul Grice

60. ΘΑΝΑΣΗΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ

1. Αισθηματική αγωγή, Γκιστάβ Φλομπέρ 2. Η μεταμόρφωση, Φραντς Κάφκα 3. Έγκλημα και τιμωρία, Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 4. Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης 5. Τα διόδια, Βαγγέλης Ραπτόπουλος 6. Μεγάλες προσδοκίες, Κάρολος Ντίκενς 7. Oι Άθλιοι, Βικτόρ Oυγκό 8. Τζέιν Έιρ, Σαρλότ Μπροντέ 9. Το σοφό παιδί, Χ.Α. Χωμενίδης 10. Η λάμψη, Στίβεν Κινγκ

Από τον ταχυδρόμο, τεύχος Νο 462, του Σαββάτου, 3 Ιανουαρίου 2009

5 συγγραφείς και το πολύ αγαπημένο τους

• Αγγέλα Καστρινάκη

Αναζητώντας το χαμένο χρόνο, Μαρσέλ Προυστ

Ασπραγκαθιές! Για χρόνια, αφότου στα είκοσί μου είχα διαβάσει την «Αναζήτηση...», γύρευα στη φύση αυτόν τον υπέροχο θάμνο που περιγράφεται στο έργο. Δεν τον εντόπισα ποτέ κι έτσι δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται στη μαγευτική αναπαράστασή του. Ο Προυστ μου έδειξε, όπως και σε εκατομμύρια αναγνώστες, ένα διαφορετικό τρόπο να βλέπω τη φύση. Διαστολή της όρασης, των αισθήσεων, του χρόνου. Ακόμα, ένα διαφορετικό τρόπο να βλέπω τα ανθρώπινα, μια οδό παρατηρητικότητας, μέσα από τις πολύπλοκες, μελωδικές προτάσεις του. Eίκοσι χρόνια αργότερα, ωστόσο, ξαναδιαβάζοντας το β΄ τόμο της «Αναζήτησης...», με ενόχλησε ο αριστοκρατισμός του και η απαξίωση ενός ανθρώπινου πλάσματος, της Οντέτ.

• Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Ποιήματα, Κ.Π. Καβάφης

Διάβασα τον Καβάφη σαν ένα σύνολο ποίησης, μυθοπλασίας, ιστορίας και ήθους. Εκτίμησα τη γλώσσα του, πρωτίστως, που ελληνίζει χωρίς ποιητικισμούς και λαϊκισμούς, με μια απόσταξη αγγλικής κυριολεξίας. Τη διαπολιτισμική ματιά του, τη διαχρονική θεώρηση της ιστορίας χωρίς εμμονές σε τοπικισμούς και οριοθετήσεις, πράγμα που με βοήθησε στα «Νερά της χερσονήσου». Τον ερωτισμό του, με τη θλιμμένη συνενοχή, τη σιωπηλή ανάκληση περασμένων σωμάτων, την ανοχύρωτη επιθυμία μακριά από τις «διαγνώσεις» των ερωτικών γκέτο. Στο «Παρτάλι», δύο βασικοί χαρακτήρες μου διαμορφώνονται κοινωνικά, διαβάζοντας ποιήματά του. Στην «Αλούζα», ένα ολόκληρο κίνημα διανοουμένων περιφέρεται στις ερωτικές και ιστορικές καβαφικές τοποθεσίες της μεσογειακής Ανατολής, ένα γεωγραφικό χώρο που εξακολουθεί να βαραίνει τις προσωπικές και μυθοπλαστικές περιπλανήσεις μου. Μα, πάνω απ’ όλα, την αίσθηση της οικειότητας ότι σου χαρίζεται το έργο ενός μεγάλου δημιουργού κι εσύ το οικειοποιείσαι σαν να αφορά αποκλειστικά και μόνο σε σένα.

• Νίκος Παναγιωτόπουλος

Η δίκη, Φραντς Κάφκα

Ο Γιόζεφ Κ., ο εμβληματικός ήρωας της «Δίκης», συλλαμβάνεται ένα πρωί για κάποιο έγκλημα που, κατά πάσα πιθανότητα, ποτέ δεν διέπραξε και οδηγείται σε μια δίκη που διαρκώς αναβάλλεται. Ολομόναχος και αβοήθητος, προσπαθεί να καταλάβει για τι τον κατηγορούν, βουλιάζοντας στο ζοφερό παράλογο ενός απάνθρωπου μηχανισμού που αποδεικνύεται ανίκητος.

Ο Φραντς Κάφκα στήνει έναν κόσμο σκοτεινό, έναν κόσμο χωρίς χωροχρονικές συντεταγμένες, έναν κόσμο, ωστόσο, απολύτως –και διαρκώς– αναγνωρίσιμο. Μ’ ένα στυλ λιτό και αφτιασίδωτο, ταυτοχρόνως όμως κοφτερό σαν νυστέρι, ο Κάφκα φιλοσοφεί αφηγούμενος την περιπέτεια του Κ. μ’ ένα υποδόριο, ανατριχιαστικό χιούμορ.

Η «Δίκη» είναι ένα από εκείνα τα σπάνια βιβλία που αψηφούν το χρόνο και την ιστορία, που προσπερνούν πατρίδες και σύνορα, ένα βιβλίο διαρκώς επίκαιρο –ογδόντα τόσα χρόνια τώρα–, καθώς μιλάει με απαράμιλλη διεισδυτικότητα για το χτες, το σήμερα και το αύριο καθενός μας. Μια πυκνή αλληγορία για την ανθρώπινη συνθήκη, δεκτική σε αλλεπάλληλες αναγνώσεις. Κοντολογίς, ένα αδιαμφισβήτητο αριστούργημα.

• Θανάσης Χειμωνάς

Έγκλημα και τιμωρία, Φιόντορ Ντοστογιέφσκι

Η πρώτη μου επαφή με το «Έγκλημα και τιμωρία» έγινε στην παιδική μου ηλικία μέσω των «Κλασσικών εικονογραφημένων». Θυμάμαι πως είχα πραγματικά σοκαριστεί από το εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους: ο Ρασκόλνικοφ – πλάτη, με σηκωμένα τα χέρια του, σε μια στάση τρόμου, άμυνας και ικεσίας. Το «κανονικό» μυθιστόρημα το διάβασα στα τελευταία χρόνια της εφηβείας μου και ήταν πιθανότατα η πρώτη φορά (έστω και για μια φευγαλέα στιγμή) που σκέφτηκα να γίνω συγγραφέας. Θυμάμαι πως είχα εντυπωσιαστεί από την ατμόσφαιρα, από την ψυχοσύνθεση των ηρώων, από τον έρωτα της Σόνια για τον Ρασκόλνικοφ – ακόμη και από τον ίδιο τον τίτλο: «Έγκλημα και τιμωρία». Δεν είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, πιστεύω όμως πως –αντικειμενικά– είναι το καλύτερο μυθιστόρημα όλων των εποχών…

Έρευνα της Άννας Μαρτίνου. Από τον ταχυδρόμο, τεύχος Νο 462, του Σαββάτου, 3 Ιανουαρίου 2009