Tο χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ποδοσφαιριστή που μεταμόρφωσε ομάδα είναι ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο ερχομός του στη Νάπολι είναι σημείο αναφοράς: η ομάδα ορίζεται, υπάρχει, δημιουργεί ιστορία πριν και μετά τον Ντιέγκο. Οταν έφυγε τοποθετήθηκε σε κεντρικό σημείο του λιμανιού μια πλακέτα που έγραφε ότι «ήταν ο μόνος που στα 2.300 χρόνια της ιστορίας του τόπου κράτησε τις υποσχέσεις που έδωσε στον κόσμο». Ο Μαραντόνα υπήρξε σαφώς ο ηγέτης που η ομάδα έψαχνε, όμως η αλήθεια είναι ότι η μεταμόρφωση της Νάπολι του πήρε καιρό: τον πρώτο χρόνο, μολονότι ο Αργεντινός σταρ έκανε μεγάλα ματς, η Νάπολι δεν κατάφερε να ξεκολλήσει από τη μέση της βαθμολογίας. Το πέτυχε όταν ήρθαν ο Μπρούνο Τζιορντάνο, ο Μπάνι, ο Καρέκα, ο Γκαρέλα κι όταν μεγάλωσε ο Τσίρο Φεράρα, ο Ντι Νάπολι και οι υπόλοιποι.Ηγέτες
Εχω δει πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές να παίρνουν από το χέρι ομάδες. Δεν έχω δει κανένα να κάνει αυτό που κάνει φέτος ο Ριβάλντο στην ΑΕΚ: η πληθωρικότητα της παρουσίας του δεν περιορίζεται μόνο σε καλές εντός αγωνιστικού χώρου εμφανίσεις, αλλά σε κάθε τομέα. Ο «Ρίμπο» χρεώθηκε την ΑΕΚ με έναν τρόπο που κανείς άλλος ποδοσφαιριστής δεν το έχει κάνει για ομάδα.
Δηλώσεις
Διαβάζω τις δηλώσεις του από το καλοκαίρι, όταν και υπέγραψε. Στην Ελλάδα της απόλυτης μπουρδολογίας ο «Ρίμπο» μετράει τα λόγια του και δεν τα ξοδεύει χωρίς λόγο. Το καλοκαίρι τόνιζε τις ικανότητες και την εμπειρία των συμπαικτών του, προσδιορίζοντας συγχρόνως τον στόχο, που είναι το πρωτάθλημα. Αφηνε να φανεί ότι αυτός ξέρει το πώς γίνεται ο πρωταθλητισμός κι ότι έχει τον τρόπο. Ο Ριβάλντο δεν έφερε στην ΑΕΚ μόνο κλάση, εγωισμό και θέληση -κυρίως έφερε γνώση, μια γνώση που δημιουργεί ηρεμία και σιγουριά. Οταν ξεκίνησε το πρωτάθλημα δεν έκανε καμία αναφορά στην απόδοσή του και δεν μίλησε για το πώς ή το με ποιους διευκολύνεται να παίζει. Στον Ολυμπιακό το είχε κάνει δύο φορές -στην ΑΕΚ ποτέ, γιατί κατάλαβε ότι μια τέτοιου είδους συζήτηση η «Ενωση» δεν μπορεί να την αντέξει. Ο Ριβάλντο, ακόμα κι όταν δυσφορούσε στο πλάι, καταλάβαινε ότι δεν υπάρχει λόγος έκφρασης της αντίρρησής του: άφησε τον χρόνο να δουλέψει γι' αυτόν.
Ρητορική
Ο Ριβάλντο οδηγεί την ΑΕΚ πρώτα με τη ρητορική του και μετά με την αγωνιστική κλάση του. Στον Ολυμπιακό ήταν ακριβοθώρητος και οι δημόσιες εμφανίσεις του προκαλούσαν πανικούς: ποιος ξέχασε την επίθεση στον Μπάγεβιτς ή τον Σόλιντ; Στην ΑΕΚ αντιθέτως μιλά σχεδόν κάθε Κυριακή. Λέει «μπράβο» στην εξέδρα, γιατί ξύπνησε την ομάδα. Δηλώνει πως δεν θέλει ένα, αλλά δύο πρωταθλήματα με την «Ενωση», ισχυρίζεται ότι το πρωτάθλημα δεν κρίνεται στα ντέρμπι, αλλά στην προσοχή που ο διεκδικητής του δείχνει στα ματς με τους μικρότερους. Κυρίως ο «Ρίμπο» -και σε αυτό έχει αποδεχτεί πραγματικά καταπληκτικός- τραβάει την προσοχή των αντιπάλων του πάνω του και αφήνει την ομάδα ήρεμη και μακριά από εντάσεις. Ο Σωκράτης Κόκκαλης π.χ. δεν βγήκε να απαντήσει στον Ακη Ζήκο ή τον Τραϊανό Δέλλα για τα όσα είπαν για τους διαιτητές, όμως δεν απέφυγε τον πειρασμό να ζητήσει από τους παίκτες του Ολυμπιακού να μην αφήσουν τον Ριβάλντο να πανηγυρίσει τον τίτλο. Η ΑΕΚ βλέπει ως ανταγωνιστές τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟ, οι άλλοι βλέπουν τον «Ρίμπο». Ξέρω πολλούς «άρρωστους» που δεν θέλουν να κατακτήσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Οι ίδιοι όταν η συζήτηση πάει στον Βραζιλιάνο μαλακώνουν. Ο Ριβάλντο, όπως όλοι οι μεγάλοι παίκτες, δεν έχει εχθρούς. Ο ΠΑΟ κι ο Ολυμπιακός έχουν και μάλιστα πολλούς.
Συμπάθεια
Ο Ριβάλντο «παίζει» ωραία το χαρτί της προσωπικής συμπάθειας σε ένα χολερικό πρωτάθλημα. Τον προσέχουν οι αντίπαλοι και τον σέβονται οι διαιτητές -κι αυτό για παίκτη της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια είναι μοναδικό, ρωτήστε όχι μόνο τον Ντέμη Νικολαΐδη ή τον Βασίλη Τσιάρτα, αλλά και τον Νίκο Λυμπερόπουλου. Το κυριλίκι που βγάζει η συμπεριφορά του είναι μια από τις βασικές αιτίες που τα φετινά ματς της ΑΕΚ δεν γίνονται φαρ ουέστ: οι πιο πολλοί αντίπαλοί του, Ελληνες και ξένοι, όταν τον βλέπουν να σκίζεται στο γήπεδο, να γυρνάει στα κόρνερ ή να κατεβαίνει πίσω από τη σέντρα για να πάρει μπάλα και να ανοίξει την αντεπίθεση, θέλουν απλώς να του σφίξουν το χέρι. Ο φετινός Ριβάλντο, πιο αργός και σίγουρα λιγότερο εκρηκτικός, έχει κάτι το συγκινητικά ανθρώπινο: αν είσαι φίλαθλος, υποκλίνεσαι στη μεγαλοπρέπεια του εγωισμού του, παθιάζεσαι με τη θέλησή του. Σαφώς και τα παιγνίδια του δεν είναι τα καλύτερα της καριέρας του, σίγουρα μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα μπορεί να κάνει το κατιτίς παραπάνω, δεν χωρά αμφιβολία ότι καμιά φορά κάνει και το παιγνίδι της ΑΕΚ προβλέψιμο, όμως όλα αυτά μπροστά στο χάρισμα του ανθρώπου μικρή σημασία έχουν. Το φετινό πρωτάθλημα χωρίς τη συγκινητική προσπάθεια του «Ρίμπο» δεν θα υπήρχε. Το παραεμπόριο των διαιτητικών λαθών δεν μπορεί να ονομάζεται «αγώνες ποδοσφαίρου», είναι κάτι άλλο. Ας πούμε ένας ύμνος στο νταραβέρι...
Ασυνειδησία
Θα τα καταφέρει ο «Ρίμπο»; Δύσκολα. Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟ έπρεπε να έχουν τουλάχιστον δύο βαθμούς λιγότερους: μην ανησυχείτε, χάρη στη γενικότερη οπαδική, διοικητική και δημοσιογραφική ασυνειδησία θα σπρωχτούν κι άλλο. Αλλά ο «Ρίμπο» θα δώσει τις καθαρές μάχες του κι αυτό έχει αξία…
Του Αντώνη Καρπετόπουλου από την SportDay της Τρίτης, 29 Ιανουαρίου 2008
