Γενέθλια έχει στις 8 Ιουλίου, ο Π.Α.Σ. Γιάννινα. Κλείνει τα 43 χρόνια παρουσίας του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, με τη ευχή χιλιάδων φιλάθλων να μείνει στην αιωνιότητα και να έχει επιτυχίες.
Ήταν 8 Ιουλίου του 1966, όταν δημοσιεύτηκε στο Πρωτοδικείο Ιωαννίνων η υπ’ αριθμόν 366/1966 απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το καταστατικό ίδρυσης του Π.Α.Σ. Γιάννινα. Λίγες μέρες αργότερα, εξελέγη η πρώτη διοίκηση και ανέτειλε το άστρο αυτής της μεγάλης και θρυλικής ομάδας.
Βέβαια, το ποδόσφαιρο στα Γιάννινα δεν άρχισε να υφίσταται στις 8 Ιουλίου του 1966. Δεκαετίες νωρίτερα, υπήρχαν τρεις ομάδες, ο Αβέρωφ, ο Ατρόμητος και ο Ολυμπιακός Ιωαννίνων, με κύριο χαρακτηριστικό τις μεγάλες μάχες που γίνονταν στα μεταξύ τους παιχνίδια που ήταν ντέρμπι. Κάποια στιγμή, οι αθλητικοί παράγοντες της εποχής διαπίστωσαν ότι με το να υπάρχουν τρεις ομάδες στα Γιάννινα και να «τρώγονται» μεταξύ τους το γιαννιώτικο ποδόσφαιρο δεν θα δει ποτέ του άσπρη μέρα. Έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 και μετά, άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της συγχώνευσης. Το 1962 έλαβε χώρα η πρώτη συγχώνευση μεταξύ του Ατρομήτου και του Ολυμπιακού, από την οποία προήλθε ο «Αθλητικός Όμιλος Ιωαννίνων». Τόσο ο Α.Ο.Ι. όσο και ο Αβέρωφ κατάφεραν να βγουν στην Β’ Εθνική κατηγορία, χωρίς όμως να καταφέρουν να παρουσιάσουν κάτι το ξεχωριστό.
Με μοναδική εξαίρεση την εκπληκτική πορεία του Αβέρωφ στο Κύπελλο, όπου το 1963 αποκλείστηκε στην ημιτελική φάση από τον Πιερικό και παρά τις έντονες αντιθέσεις και τις τοπικές κόντρες, το 1966 πάρθηκε η μεγάλη απόφαση να συγχωνευτούν ο Α. Ο. Ιωαννίνων και ο Αβέρωφ και να δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα στα Γιάννινα, με στόχο να ανέβει στη Α’ Εθνική.
Οι γενικές συνελεύσεις των δύο σωματείων αποφάσισαν να επέλθει συγχώνευση, κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεων και από τους φορείς του τόπου. Στην αρχή είχαν αποφασίσει το νέο σωματείο να ονομαστεί «Δωδώνη», αλλά δεν τους έβγαινε ωραία στα συνθήματα. Τελικά, αποφάσισαν με πρόταση του αείμνηστου δικηγόρου των Ιωαννίνων, Πύρρου Ναθαναήλ, να ονομαστεί «Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Γιάννινα». Μάλιστα, για να μη χαθεί η Β’ Εθνική Κατηγορία, αποφασίστηκε ο Α.Ο.Ι. να μετονομαστεί σε Π.Α.Σ. Γιάννινα και ο Αβέρωφ να μετονομαστεί σε Π.Α.Σ. Μπιζάνι, που θα αποτελούσε και το φυτώριο του Π.Α.Σ. Έτσι, στις 8 Ιουλίου του 1966 εκδόθηκε η 366/1966 απόφαση του Πρωτοδικείου, σύμφωνα με την οποία ο Α.Ο.Ι. μετονομάστηκε σε Π.Α.Σ. Γιάννινα και έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής της περιόδου 1966-1967. Την ίδια μέρα πάλι, από το Πρωτοδικείο εκδόθηκε και η υπ’ αριθμόν 370/1966 απόφαση για την μετονομασία του Αβέρωφ σε Π.Α.Σ. Μπιζάνι.
Στην αρχή τηρούνταν οι λεπτές ισορροπίες για να «περπατήσει» η συγχώνευση. Την διοίκηση του Π.Α.Σ. απάρτιζαν άνθρωποι απ’ όλα τα πρώην σωματεία, όπως και ποδοσφαιριστές, αλλά με τον καιρό και η τοπική κοινωνία δέχτηκε τα νέα δεδομένα και αγκάλιασε τη νέα ομάδα, δηλ. τον Π.Α.Σ. Γιάννινα. Στα πρώτα χρόνια στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, δεν υπήρχαν και μεγάλες διακρίσεις.
Από το 1971 και μετά άρχισε ναχτίζεται σταδιακά η μεγάλη ομάδα, καθώς έφτασαν στα Γιάννινα οι Αργεντίνοι άσσοι Εδουάρδος Κοντογιωργάκης, Αλφρέδο Γκλασμάνης, Χουάν Μοντέζ, Όσκαρ Αλβαρέζ, Εδουάρδο Λίσσα, Τίτο Παστερνάκης. Από το 1973 και μετά έγινε η πανίσχυρη ομάδα του «Άγιαξ της Ηπείρου», που το 1974 ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική μέσα σε ένα ντελίριο των Ηπειρωτών φιλάθλων.
Στην Α’ Εθνική ο Π.Α.Σ. έμεινε για 10 ολόκληρα χρόνια, γράφοντας χρυσές σελίδες δόξας στην ιστορία του. Χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο για να καταγραφούν εκείνες οι μεγάλες επιτυχίες. Τη σεζόν ‘83-’84 ήρθε ο πρώτος υποβιβασμός στην Β’ Εθνική έπειτα από αγώνα μπαράζ με τον Πανιώνιο στη Λάρισα. Επανήλθε στη μεγάλη κατηγορία την επόμενη χρονιά, αλλά σιγά-σιγά άρχισαν τα πέτρινα χρόνια και οι δύσκολες καταστάσεις. Στην μεγάλη κατηγορία αγωνίστηκε την διετία 1985-1987 και τις σεζόν 1990-1991, 2000-2001, 2002-2003. Τα υπόλοιπα χρόνια ήταν στη Β’ Εθνική, φτάνοντας δύο φορές και στη Γ’ Εθνική.
Οι μεγάλες στιγμές για όλους τους Ηπειρώτες φιλάθλους ήταν την δεκαετία 1972-1982, κατά την οποία σημειώθηκαν οι μεγάλες επιτυχίες, καταλαμβάνοντας μάλιστα και την 5η θέση την αγωνιστική περίοδο 1975-1976.
Γιατί τον είπαν «Άγιαξ της Ηπείρου»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 που άρχισε να ανεβαίνει ο Π.Α.Σ. και να παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο, μεσουρανούσε στην Ευρώπη ο Άγιαξ της παρέας του Γιόχαν Κρόιφ, που κέρδισε τον Παναθηναϊκό 2-0 στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις 2 Ιουνίου του 1971 στο «Γουέμπλεϋ». Επειδή και ο Π.Α.Σ. έπαιζε φανταιζί ποδόσφαιρο, τον ονόμασαν «Άγιαξ της Ηπείρου». Μάλιστα, φορούσε και τις ίδιες χαρακτηριστικές φανέλες με τον Ολλανδό Αίαντα, με την μόνη διαφορά ότι αυτή η χαρακτηριστική πλατιά κάθετη ρίγα στη μέση, ήταν για τον Π.Α.Σ. μπλε και όχι κόκκινη όπως των Ολλανδών.
Όταν ο Π.Α.Σ. έγινε τραγούδι
«Π.Α.Σ. Γιάννινα, Άγιαξ της Ηπείρου, μη σας τρομάζει τίποτε, απόγονοι του Πύρρου…
Π.Α.Σ., Π.Α.Σ., Π.Α.Σ., και σύντομα θα πας στην Α’ Εθνική ομάδα θρυλική…»
Αυτές είναι μερικές από τις στροφές των στίχων του ιστορικού ύμνου του Π.Α.Σ.., που έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο γνωστός Ηπειρώτης τραγουδιστής Αλέκος Κιτσάκης, «το αηδόνι της Ηπείρου». Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσαν μικροί και μεγάλοι και όπως θυμάται ο Αλέκος Κιτσάκης, ο δίσκος πούλησε πάνω από 500.000 κομμάτια, ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής. «Έχω κάνει πάνω από 2.000 τραγούδια στα 50 χρόνια της καριέρας μου, αλλά τον ύμνο του Π.Α.Σ. τον κατατάσσω ανάμεσα στις 10 πιο μεγάλες επιτυχίες» μας λέει ο Κιτσάκης, που πέρασε στην Ιστορία σαν ως υμνωδός του Π.Α.Σ.
Τo TOP-10 των επιτυχιών
Ήταν 8 Ιουλίου του 1966, όταν δημοσιεύτηκε στο Πρωτοδικείο Ιωαννίνων η υπ’ αριθμόν 366/1966 απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το καταστατικό ίδρυσης του Π.Α.Σ. Γιάννινα. Λίγες μέρες αργότερα, εξελέγη η πρώτη διοίκηση και ανέτειλε το άστρο αυτής της μεγάλης και θρυλικής ομάδας.Βέβαια, το ποδόσφαιρο στα Γιάννινα δεν άρχισε να υφίσταται στις 8 Ιουλίου του 1966. Δεκαετίες νωρίτερα, υπήρχαν τρεις ομάδες, ο Αβέρωφ, ο Ατρόμητος και ο Ολυμπιακός Ιωαννίνων, με κύριο χαρακτηριστικό τις μεγάλες μάχες που γίνονταν στα μεταξύ τους παιχνίδια που ήταν ντέρμπι. Κάποια στιγμή, οι αθλητικοί παράγοντες της εποχής διαπίστωσαν ότι με το να υπάρχουν τρεις ομάδες στα Γιάννινα και να «τρώγονται» μεταξύ τους το γιαννιώτικο ποδόσφαιρο δεν θα δει ποτέ του άσπρη μέρα. Έτσι, από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 και μετά, άρχισε να καλλιεργείται η ιδέα της συγχώνευσης. Το 1962 έλαβε χώρα η πρώτη συγχώνευση μεταξύ του Ατρομήτου και του Ολυμπιακού, από την οποία προήλθε ο «Αθλητικός Όμιλος Ιωαννίνων». Τόσο ο Α.Ο.Ι. όσο και ο Αβέρωφ κατάφεραν να βγουν στην Β’ Εθνική κατηγορία, χωρίς όμως να καταφέρουν να παρουσιάσουν κάτι το ξεχωριστό.
Με μοναδική εξαίρεση την εκπληκτική πορεία του Αβέρωφ στο Κύπελλο, όπου το 1963 αποκλείστηκε στην ημιτελική φάση από τον Πιερικό και παρά τις έντονες αντιθέσεις και τις τοπικές κόντρες, το 1966 πάρθηκε η μεγάλη απόφαση να συγχωνευτούν ο Α. Ο. Ιωαννίνων και ο Αβέρωφ και να δημιουργηθεί μια ισχυρή ομάδα στα Γιάννινα, με στόχο να ανέβει στη Α’ Εθνική.
Οι γενικές συνελεύσεις των δύο σωματείων αποφάσισαν να επέλθει συγχώνευση, κατόπιν αλλεπάλληλων πιέσεων και από τους φορείς του τόπου. Στην αρχή είχαν αποφασίσει το νέο σωματείο να ονομαστεί «Δωδώνη», αλλά δεν τους έβγαινε ωραία στα συνθήματα. Τελικά, αποφάσισαν με πρόταση του αείμνηστου δικηγόρου των Ιωαννίνων, Πύρρου Ναθαναήλ, να ονομαστεί «Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Γιάννινα». Μάλιστα, για να μη χαθεί η Β’ Εθνική Κατηγορία, αποφασίστηκε ο Α.Ο.Ι. να μετονομαστεί σε Π.Α.Σ. Γιάννινα και ο Αβέρωφ να μετονομαστεί σε Π.Α.Σ. Μπιζάνι, που θα αποτελούσε και το φυτώριο του Π.Α.Σ. Έτσι, στις 8 Ιουλίου του 1966 εκδόθηκε η 366/1966 απόφαση του Πρωτοδικείου, σύμφωνα με την οποία ο Α.Ο.Ι. μετονομάστηκε σε Π.Α.Σ. Γιάννινα και έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής της περιόδου 1966-1967. Την ίδια μέρα πάλι, από το Πρωτοδικείο εκδόθηκε και η υπ’ αριθμόν 370/1966 απόφαση για την μετονομασία του Αβέρωφ σε Π.Α.Σ. Μπιζάνι.
Στην αρχή τηρούνταν οι λεπτές ισορροπίες για να «περπατήσει» η συγχώνευση. Την διοίκηση του Π.Α.Σ. απάρτιζαν άνθρωποι απ’ όλα τα πρώην σωματεία, όπως και ποδοσφαιριστές, αλλά με τον καιρό και η τοπική κοινωνία δέχτηκε τα νέα δεδομένα και αγκάλιασε τη νέα ομάδα, δηλ. τον Π.Α.Σ. Γιάννινα. Στα πρώτα χρόνια στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής, δεν υπήρχαν και μεγάλες διακρίσεις.
Από το 1971 και μετά άρχισε ναχτίζεται σταδιακά η μεγάλη ομάδα, καθώς έφτασαν στα Γιάννινα οι Αργεντίνοι άσσοι Εδουάρδος Κοντογιωργάκης, Αλφρέδο Γκλασμάνης, Χουάν Μοντέζ, Όσκαρ Αλβαρέζ, Εδουάρδο Λίσσα, Τίτο Παστερνάκης. Από το 1973 και μετά έγινε η πανίσχυρη ομάδα του «Άγιαξ της Ηπείρου», που το 1974 ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική μέσα σε ένα ντελίριο των Ηπειρωτών φιλάθλων.Στην Α’ Εθνική ο Π.Α.Σ. έμεινε για 10 ολόκληρα χρόνια, γράφοντας χρυσές σελίδες δόξας στην ιστορία του. Χρειάζεται ένα ολόκληρο βιβλίο για να καταγραφούν εκείνες οι μεγάλες επιτυχίες. Τη σεζόν ‘83-’84 ήρθε ο πρώτος υποβιβασμός στην Β’ Εθνική έπειτα από αγώνα μπαράζ με τον Πανιώνιο στη Λάρισα. Επανήλθε στη μεγάλη κατηγορία την επόμενη χρονιά, αλλά σιγά-σιγά άρχισαν τα πέτρινα χρόνια και οι δύσκολες καταστάσεις. Στην μεγάλη κατηγορία αγωνίστηκε την διετία 1985-1987 και τις σεζόν 1990-1991, 2000-2001, 2002-2003. Τα υπόλοιπα χρόνια ήταν στη Β’ Εθνική, φτάνοντας δύο φορές και στη Γ’ Εθνική.
Οι μεγάλες στιγμές για όλους τους Ηπειρώτες φιλάθλους ήταν την δεκαετία 1972-1982, κατά την οποία σημειώθηκαν οι μεγάλες επιτυχίες, καταλαμβάνοντας μάλιστα και την 5η θέση την αγωνιστική περίοδο 1975-1976.
Γιατί τον είπαν «Άγιαξ της Ηπείρου»
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 που άρχισε να ανεβαίνει ο Π.Α.Σ. και να παίζει καταπληκτικό ποδόσφαιρο, μεσουρανούσε στην Ευρώπη ο Άγιαξ της παρέας του Γιόχαν Κρόιφ, που κέρδισε τον Παναθηναϊκό 2-0 στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις 2 Ιουνίου του 1971 στο «Γουέμπλεϋ». Επειδή και ο Π.Α.Σ. έπαιζε φανταιζί ποδόσφαιρο, τον ονόμασαν «Άγιαξ της Ηπείρου». Μάλιστα, φορούσε και τις ίδιες χαρακτηριστικές φανέλες με τον Ολλανδό Αίαντα, με την μόνη διαφορά ότι αυτή η χαρακτηριστική πλατιά κάθετη ρίγα στη μέση, ήταν για τον Π.Α.Σ. μπλε και όχι κόκκινη όπως των Ολλανδών.
Όταν ο Π.Α.Σ. έγινε τραγούδι
«Π.Α.Σ. Γιάννινα, Άγιαξ της Ηπείρου, μη σας τρομάζει τίποτε, απόγονοι του Πύρρου…
Π.Α.Σ., Π.Α.Σ., Π.Α.Σ., και σύντομα θα πας στην Α’ Εθνική ομάδα θρυλική…»
Αυτές είναι μερικές από τις στροφές των στίχων του ιστορικού ύμνου του Π.Α.Σ.., που έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ο γνωστός Ηπειρώτης τραγουδιστής Αλέκος Κιτσάκης, «το αηδόνι της Ηπείρου». Το τραγούδι αυτό το τραγουδούσαν μικροί και μεγάλοι και όπως θυμάται ο Αλέκος Κιτσάκης, ο δίσκος πούλησε πάνω από 500.000 κομμάτια, ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής. «Έχω κάνει πάνω από 2.000 τραγούδια στα 50 χρόνια της καριέρας μου, αλλά τον ύμνο του Π.Α.Σ. τον κατατάσσω ανάμεσα στις 10 πιο μεγάλες επιτυχίες» μας λέει ο Κιτσάκης, που πέρασε στην Ιστορία σαν ως υμνωδός του Π.Α.Σ.
Τo TOP-10 των επιτυχιών
- ’74-’75: Π.Α.Σ.- Παναθηναϊκός 2-0 (Αλβαρέζ [2])
- ’75-’76: Π.Α.Σ.- Π.Α.Ο.Κ. 2-0 (Αλβαρέζ , Γκλασμάνης)
- ’75-’76: Π.Α.Σ.- Ολυμπιακός 3-0 (Κοντογιωργάκης, Αλβαρέζ, Μπρεντάνος)
- ’75-’76: Π.Α.Σ.- Παναθηναϊκός 2-1 (Μπρεντάνος [2] – Λιβαθηνός)
- ’75-’76: Π.Α.Σ.- Α.Ε.Κ. 2-0 (Αλβαρέζ, Τόσκας [αυτ.])
- ’77-’78: Παναθηναϊκός - Π.Α.Σ. 2-3 (Γκλασμάνης [2], Δημ. Σεϊταρίδης – Ελευθεράκης, Ασλανίδης)
- ’79-’80: Π.Α.Σ.- Παναθηναϊκός 4-1 (Τσιριμώκος [2], Παπαχρήστου, Σεϊταρίδης - Κόβης)
- ’80-’81: Π.Α.Σ.- Παναθηναϊκός 2-1 (Ανανιάδης [2], - Ντουρονικολάε)
- ’81-’82: Π.Α.Σ.- Ολυμπιακός 2-1 (Παπαγεωργίου, Ανανιάδης - Βαμβακούλας)
- ’85-’86: Π.Α.Σ.- Ολυμπιακός 3-1 (Μανέφσκι, Παρασκευόπουλος, Χαρίσης - Αναστόπουλος).
