Δεν έχεις ψωμί; Φάε μίσος που είναι δωρεάν

Στην Ελλάδα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί. Οι πλούσιοι δεν θα μπορούσαν να είναι πλούσιοι αν κάποιοι άλλοι, κάποιοι πολλοί, δεν ήταν φτωχοί.

Οι πλούσιοι μέσα από την δύναμη που τους δίνει ο πλούτος τους φροντίζουν οι πολιτικές αποφάσεις της χώρας να είναι τέτοιες που να τους κάνουν αυτούς περισσότερο πλούσιους, κάνοντας τους φτωχούς περισσότερο φτωχούς.

-«Έτσι δουλεύει αυτή η μηχανή»;
-«Έτσι δουλεύει στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές άλλες χώρες».

Οι φτωχοί μιας χώρας σίγουρα θα κατηγορήσουν κάποιον για τη φτώχεια τους. Επειδή όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κατηγορηθούν οι πλούσιοι της χώρας, κάποιοι φροντίζουν να τους δώσουν διεξόδους. Φταίνε οι πλούσιοι μιας άλλης χωράς, ακόμα και όλος ο λαός της π.χ. οι Γερμανοί. Ή οι Αμερικάνοι. Ή κάποιοι άλλοι που θα βρεθούν πρόχειροι και θα είναι από κάπου αλλού –εντελώς ανυπεράσπιστοι αυτοί ως μετανάστες. Πιθανά θα φταίει και κάποιος γειτονικός λαός. Ή και κάποιοι άλλοι μέσα στη χώρα π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι διορισμένοι-αδιόριστοι ή οι συνταξιούχοι.

Και σίγουρα, και πιο βολικά από όλα, φταίνε κάποιοι άλλοι φτωχοί. Κάποιοι που είναι αξιοπρεπείς φτωχοί -και γι ‘αυτό αρκετά “ανυπεράσπιστοι” απέναντι στους άλλους φτωχούς- ώστε να μπορείς να τους βρίζεις και να τους χτυπάς, και ταυτόχρονα, να σε λένε και να νιώθεις και μάγκας. Οι εργαζόμενοι σε κερδοφόρες βιομηχανίες. Και μάλιστα του ιδιωτικού τομέα. Και αυτές επιλεκτικά! Γιατί πρέπει να υπάρχει διέξοδος για το θυμό των φτωχών! Η “σωστή” διέξοδος. Προς θεού, όχι η λάθος!

Γι’ αυτό και οι πλούσιοι μας, τα ΜΜΕ τους και η κυβέρνηση τους, μαζί και τα καθάρματα (ω! ναι, έχει και τέτοια η ιστορία –άλλωστε, ποτέ δεν έλειψαν), φροντίζουν πάντα να δίνουν διέξοδο στον θυμό των φτωχών. Μια διέξοδος που ονομάζεται “αυτοματισμός της κοινωνίας”. Μέσα από την συκοφαντία και το ψέμα, που εκπορεύεται από τους πλούσιους και αναπαράγεται αμάσητη από τη συμμορία των προθύμων, βάζει τους φτωχούς απέναντι σε άλλους φτωχούς και απλούς ανθρώπους.

-«Έτσι δουλεύει αυτή η μηχανή»;
-«Έτσι δουλεύει στην Ελλάδα».

Τι να πει κανείς; Για την προπαγάνδα; Για τα ψέματα; Για τους γκεμπελίσκους των καναλιών; Για την υποκρισία; Για το θάνατο κάθε έννοιας δημοκρατίας και ανθρωπισμού σε μια χώρα που έχει το θράσος να θέλει και το copyright; Είναι να ντρέπεσαι που ζεις σε αυτή τη χώρα.

Τα λόγια περιττεύουν. Όσοι έχουν υποστεί τη συκοφαντία των ΜΜΕ ως επαγγελματικός κλάδος, ως δημόσιοι υπάλληλοι, ως συνταξιούχοι, συμβασιούχοι, απεργοί και ότι άλλο και συνεχίζουν να πιστεύουν τα κανάλια είναι άξιοι της μοίρας τους. Το να πιστεύει κάποιος την προπαγάνδα των χρυσοπληρωμένων προπαγανδιστών (των συμφερόντων των αφεντικών τους) κατά των εργαζομένων σε κερδοφόρες βιομηχανίες και τα παραμύθια για τους “κακούς, δεν εξοντώνει τόσο αυτούς τους εργαζομένους, όσο κατεβάζει τον διακόπτη της νοημοσύνης της κοινωνίας μας.

Δεν έχεις ψωμί να φας; Φάε μίσος λοιπόν, που σου παρέχεται και δωρεάν!

-«Έτσι δουλεύει αυτή η μηχανή»;
-«………..». (Σιωπή)