Από τον συνάδελφό μου Γιώργο Μπενέα.
Κύριε ελέησον!!!
Στις καλοκαιρινές διακοπές μου σ’ ένα χωριό της Μεσσηνίας, βλέποντας την προσπάθεια που γινόταν από τον εφημέριο και το εκκλησιαστικό συμβούλιο για την αγιογράφηση του ναού, έλαβα την απόφαση να συνεισφέρω οικονομικά για την αποπεράτωση του έργου.
Κατόπιν συνεννοήσεως και αφού με παρέπεμψαν και στον αγιογράφο, αποφάσισα να αναλάβω το κόστος κατασκευής της Πλατυτέρας των Ουρανών στο Ιερό του ναού.
Επειδή για τους γνωρίζοντες το Ιερό είναι χώρος μέσα στον οποίο πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ντυμένος μονίμως παπαδάκι, η πράξη μου αυτή αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για μένα και έφερνε στο νου μου νότες νοσταλγίας.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, πέσαμε στον καταιγισμό των ειδήσεων και των δημοσιευμάτων για τα κατορθώματα των μοναχών της Μονής Βατοπεδίου και όχι μόνον.
Επηρεασμένη η γυναίκα μου απ’ όλα αυτά μου ζήτησε να ξανασκεφτώ την υπόθεση της δωρεάς.
Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 λέγαμε εκεί στην ΟΝΝΕΔ για τα καλά της ελεύθερης οικονομίας, αλλά τριάντα χρόνια μετά διαπιστώνουμε πως οι τότε Κνίτες (σήμερα;) τα κάνουν πράξη και αναδεικνύονται στις μέρες μας οι καλύτεροι επιχειρηματίες, με τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς να τους υπηρετούν κι εμείς να μένουμε άναυδοι.
Μάγος των deals ο Γερμανός, μάγος των real estates ο Εφραίμ !
Ποιος να μας το έλεγε τότε, τα χρόνια της έντονης αντιπαράθεσης, πως θα ερχόταν μέρα που θα τρέχαμε για εξομολόγηση στο Βατοπέδι στον Εφραίμ.
Τώρα βέβαια με αυτά που αποκαλύπτονται αρχίζω να σκέφτομαι μήπως είναι πρόσχημα η εξομολόγηση, μήπως ο Ηγούμενος παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα ελεύθερης οικονομίας στους πολιτικούς μας που τον επισκέπτονται, ή μήπως εκτελούν από κοινού συμβολαιογραφικές πράξεις.
Είχα επισκεφθεί το Άγιο Όρος το 1980 – 81 χωρίς τηλέφωνο, χωρίς ρεύμα, με αμέτρητα σκαλοπάτια, και δασικά μονοπάτια, χωρίς ασανσέρ, χωρίς ασφαλτόδρομους, χωρίς πολυτελή 4Χ4, χωρίς σουίτες.
Καθόσουν μια εβδομάδα και βγαίνοντας στην Ουρανούπολη νόμιζες ότι ερχόσουν από άλλον πλανήτη, από άλλη εποχή, από το Βυζάντιο ίσως.
Η νηστεία, το φως των κεριών και των λυχναριών, οι οδοιπορείες, η έλλειψη επικοινωνίας με τους έξω, η έλλειψη πολυτέλειας, η φιλοξενία, η διάθεση προσφοράς των μοναχών, το λουκούμι, το δροσερό νερό, το τσίπουρο, το ταχίνι, συντελούσαν σ’ αυτή την ψευδαίσθηση.
Αλλά να που το ανακάλυψαν και το Άγιο Όρος τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα ΣΔΙΤ, οι μεγαλοεργολάβοι με τις Ψυχάρες τους και τους διορισμένους Διοικητές που για την Ψυχή τους, την Ψυχάρα τους θα έλεγα, άρχισαν να τα αλλάζουν όλα.
Όχι δεν σκοπεύω πλέον να ξαναεπισκεφθώ το Άγιο Όρος γιατί πολύ απλά θέλω να το θυμάμαι όπως ήταν τότε, όπως το αποθανάτησα με την φτηνή φωτογραφική μηχανή μου και στο μυαλό των παιδικών μου χρόνων.
Άλλωστε δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ΄ρθει μέρα που θα πάω για εξομολόγηση στο φίλο μου το Μιχάλη το Σελέκο της τοπικής μας ΚΟΒΑ ας πούμε, με το βαρύγδουπο Ευλάμπιος, Εφραίμ, Αγάπιος, Ακάκιος, η όπως αλλιώς αποφασίσει να λέγεται.
Φυσικά ούτε αυτός πιστεύω, φαντάζεται να ασπασθεί την καλογερική στο μέλλον, αλλά λέμε τώρα.
Επειδή όμως ποτέ μη λες ποτέ, ίσως να υπάρξει μια περίπτωση στο μέλλον να επισκεφθώ τους Άγιους Πατέρες.
Εάν όλα πάνε καλά, όταν έρθει η ώρα να αξιοποιήσω τα παραθαλάσσια ακίνητά μου στην Μεσσηνία στήνοντας τουριστικές επιχειρήσεις, θα πρέπει οπωσδήποτε εκτός από την προστασία της Πλατυτέρας των Ουρανών, να συμβουλευθώ και τον μάγο του real estate, τον Πανάγιο Εφραίμ, ο οποίος εδώ που τα λέμε την περιουσία του μοναστηριού του αύξησε, εκείνα τα ντουβάρια οι πολιτικοί που εξομομολογεί τι κάνουν, που του τα ξεπούλησαν όλα (με το αζημίωτο;) και μας ξετίναξαν στη φορολογία !
Κύριε ελέησον!!!
Στις καλοκαιρινές διακοπές μου σ’ ένα χωριό της Μεσσηνίας, βλέποντας την προσπάθεια που γινόταν από τον εφημέριο και το εκκλησιαστικό συμβούλιο για την αγιογράφηση του ναού, έλαβα την απόφαση να συνεισφέρω οικονομικά για την αποπεράτωση του έργου.
Κατόπιν συνεννοήσεως και αφού με παρέπεμψαν και στον αγιογράφο, αποφάσισα να αναλάβω το κόστος κατασκευής της Πλατυτέρας των Ουρανών στο Ιερό του ναού.
Επειδή για τους γνωρίζοντες το Ιερό είναι χώρος μέσα στον οποίο πέρασα τα παιδικά μου χρόνια ντυμένος μονίμως παπαδάκι, η πράξη μου αυτή αποκτούσε ιδιαίτερη σημασία για μένα και έφερνε στο νου μου νότες νοσταλγίας.
Επιστρέφοντας στην Αθήνα, πέσαμε στον καταιγισμό των ειδήσεων και των δημοσιευμάτων για τα κατορθώματα των μοναχών της Μονής Βατοπεδίου και όχι μόνον.
Επηρεασμένη η γυναίκα μου απ’ όλα αυτά μου ζήτησε να ξανασκεφτώ την υπόθεση της δωρεάς.
Εντάξει ρε Γιώργο, καταλαβαίνω, αλλά μήπως είναι πολλά τα λεφτά; Εξάλλου δε βλέπεις τι γίνεται εκεί στο Άγιο Όρος; Τι γίνεται και με τις μη κυβερνητικές οργανώσεις της εκκλησίας;
- Τι να κάνουμε τώρα, της λέω, αφού το αποφασίσαμε άντε να μιλήσω με τον αγιογράφο μήπως και γράψει το όνομά μας με μεγαλύτερα γράμματα από αυτά της Πλατυτέρας των Ουρανών, να φαίνεται από μακρυά, ακόμα κι από τον γυναικονίτη ! Να όπως γίνεται και με την φανέλα της αγαπημένης μας ομάδας που το όνομα και το σήμα του χορηγού είναι μεγαλύτερο από το τριφύλλι !
Τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 λέγαμε εκεί στην ΟΝΝΕΔ για τα καλά της ελεύθερης οικονομίας, αλλά τριάντα χρόνια μετά διαπιστώνουμε πως οι τότε Κνίτες (σήμερα;) τα κάνουν πράξη και αναδεικνύονται στις μέρες μας οι καλύτεροι επιχειρηματίες, με τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς να τους υπηρετούν κι εμείς να μένουμε άναυδοι.
Μάγος των deals ο Γερμανός, μάγος των real estates ο Εφραίμ !
Ποιος να μας το έλεγε τότε, τα χρόνια της έντονης αντιπαράθεσης, πως θα ερχόταν μέρα που θα τρέχαμε για εξομολόγηση στο Βατοπέδι στον Εφραίμ.
Τώρα βέβαια με αυτά που αποκαλύπτονται αρχίζω να σκέφτομαι μήπως είναι πρόσχημα η εξομολόγηση, μήπως ο Ηγούμενος παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα ελεύθερης οικονομίας στους πολιτικούς μας που τον επισκέπτονται, ή μήπως εκτελούν από κοινού συμβολαιογραφικές πράξεις.
Είχα επισκεφθεί το Άγιο Όρος το 1980 – 81 χωρίς τηλέφωνο, χωρίς ρεύμα, με αμέτρητα σκαλοπάτια, και δασικά μονοπάτια, χωρίς ασανσέρ, χωρίς ασφαλτόδρομους, χωρίς πολυτελή 4Χ4, χωρίς σουίτες.
Καθόσουν μια εβδομάδα και βγαίνοντας στην Ουρανούπολη νόμιζες ότι ερχόσουν από άλλον πλανήτη, από άλλη εποχή, από το Βυζάντιο ίσως.
Η νηστεία, το φως των κεριών και των λυχναριών, οι οδοιπορείες, η έλλειψη επικοινωνίας με τους έξω, η έλλειψη πολυτέλειας, η φιλοξενία, η διάθεση προσφοράς των μοναχών, το λουκούμι, το δροσερό νερό, το τσίπουρο, το ταχίνι, συντελούσαν σ’ αυτή την ψευδαίσθηση.
Αλλά να που το ανακάλυψαν και το Άγιο Όρος τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα ΣΔΙΤ, οι μεγαλοεργολάβοι με τις Ψυχάρες τους και τους διορισμένους Διοικητές που για την Ψυχή τους, την Ψυχάρα τους θα έλεγα, άρχισαν να τα αλλάζουν όλα.
Όχι δεν σκοπεύω πλέον να ξαναεπισκεφθώ το Άγιο Όρος γιατί πολύ απλά θέλω να το θυμάμαι όπως ήταν τότε, όπως το αποθανάτησα με την φτηνή φωτογραφική μηχανή μου και στο μυαλό των παιδικών μου χρόνων.
Άλλωστε δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ΄ρθει μέρα που θα πάω για εξομολόγηση στο φίλο μου το Μιχάλη το Σελέκο της τοπικής μας ΚΟΒΑ ας πούμε, με το βαρύγδουπο Ευλάμπιος, Εφραίμ, Αγάπιος, Ακάκιος, η όπως αλλιώς αποφασίσει να λέγεται.
Φυσικά ούτε αυτός πιστεύω, φαντάζεται να ασπασθεί την καλογερική στο μέλλον, αλλά λέμε τώρα.
Επειδή όμως ποτέ μη λες ποτέ, ίσως να υπάρξει μια περίπτωση στο μέλλον να επισκεφθώ τους Άγιους Πατέρες.
Εάν όλα πάνε καλά, όταν έρθει η ώρα να αξιοποιήσω τα παραθαλάσσια ακίνητά μου στην Μεσσηνία στήνοντας τουριστικές επιχειρήσεις, θα πρέπει οπωσδήποτε εκτός από την προστασία της Πλατυτέρας των Ουρανών, να συμβουλευθώ και τον μάγο του real estate, τον Πανάγιο Εφραίμ, ο οποίος εδώ που τα λέμε την περιουσία του μοναστηριού του αύξησε, εκείνα τα ντουβάρια οι πολιτικοί που εξομομολογεί τι κάνουν, που του τα ξεπούλησαν όλα (με το αζημίωτο;) και μας ξετίναξαν στη φορολογία !
