Όχι άλλο σώσιμο! ….

Ήταν νομοτελειακά σίγουρο πως θα ερχόταν κάποτε η ώρα που το σάπιο πολιτικό σύστημα θα έφτανε σε αδιέξοδο.

Αν η κατάσταση σήμερα στην Ελλάδα είναι σε αδιέξοδο και η χώρα βαδίζει –ολοταχώς- στην εκτροπή, ο κύριος λόγος ΔΕΝ είναι η χρεοκοπία. Ο κύριος λόγος είναι πως, εξαιτίας της χρεοκοπίας στην οποία οδήγησαν τη χώρα, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έχουν πολύ χαμηλά ποσοστά στις δημοσκοπήσεις και ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ πια να εγγυηθούν στην οικονομική ελίτ του τόπου πως το πάρτυ θα συνεχιστεί.

Η Δικαιοσύνη είναι εξαφανισμένη. Ούτε ένας υπεύθυνος για τη χρεοκοπία της χώρας δεν πέρασε από δικαστήριο. Η Δημοκρατία (που χωρίς Δικαιοσύνη ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Δημοκρατία) έχει πεθάνει εδώ και καιρό. Και ο πλέον ανόητος Έλληνας έχει πλέον αντιληφθεί πως η δημοκρατία έχει καταλυθεί εντελώς, το Σύνταγμα της χώρας έχει γίνει κουρελόχαρτο, η χώρα έχει χρεοκοπήσει και οι εκλογές αντιμετωπίζονται από το πολιτικό σύστημα σαν μια πολύ δυσάρεστη και ανεπιθύμητη διαδικασία. Τις βλέπουν σαν εφιάλτη και όχι σαν γιορτή της Δημοκρατίας. Οι πολίτες που διαδηλώνουν αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις καταστολής σαν εγκληματίες. Όσο το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία μπορούσαν να εξασφαλίζουν αυτοδυναμία, ταΐζοντας τους πελάτες ψηφοφόρους τους, η κατάσταση ήταν ελεγχόμενη και η εναλλαγή τους στην εξουσία βέβαιη. Αλλά αυτό πάει. Τελείωσε!

Έχω γράψει και παλαιότερα πως στην Ελλάδα δεν υπήρχαν ποτέ κυβερνήσεις. Υπήρχαν ΜΟΝΟ άνθρωποι που ήταν στα πράγματα. Και ήταν στα πράγματα επειδή είχαν την στήριξη κάποιων άλλων ανθρώπων. Κάποιων ζάπλουτων ανθρώπων. Οι περισσότεροι αεριτζήδες. Μετά, τους είπαμε διαπλεκόμενους και νταβατζήδες. Οι «μάγκες με τα ξένα κόλλυβα».

Τους τελευταίους μήνες, η οργή για τους πολιτικούς έχει ξεχειλίσει. Μούντζες, βρισίδια, χειροδικίες, γιαούρτια, αυγά. Τα δοκιμάσανε όλα. Κανείς, όμως, δεν διανοήθηκε να βρίσει τον Κόκκαλη. Κανείς δεν μούντζωσε τους Λαμπράκηδες. Κανείς δεν πέταξε γιαούρτι στον Μπόμπολα. Κανείς δεν τα έβαλε με αυτή την οικονομική ελίτ που λυμαίνεται εδώ και δεκαετίες τη χώρα, που έβγαλε τα κλεμμένα στην Ελβετία, που δεν έκανε καμία –ΜΑ ΚΑΜΙΑ- επένδυση σ’ αυτή τη χώρα, που πήγε και επένδυσε σε γειτονικά κράτη. Και πριν από 7 χρόνια, το 2004, με τους Ολυμπιακούς, ικανοποίησε την μεγαλομανία της στη πλάτη μας. Αλήθεια, πιστεύει κάποιος πως μπορεί να υπάρξει επόμενη μέρα σε αυτή τη χώρα, αν τα δημόσια έργα συνεχίσει να τα αναλαμβάνει ο Μπόμπολας; Αν οι Λαμπράκηδες συνεχίζουν να λυμαίνονται τον πολιτισμό και να στηρίζουν αχυρανθρώπους μέσα από τα "Μέσα" που ελέγχουν; Ή αν ο Κόκκαλης θα συνεχίσει να είναι πάντα ο εθνικός πλειοδότης στα κέρδη;

Δηλαδή, θα φύγει το ΠΑΣΟΚ, θα φύγει και η Νέα Δημοκρατία αλλά ο Μπόμπολας θα συνεχίσει να είναι "εθνικός εργολάβος" και ο Κόκκαλης "εθνικός προμηθευτής";

Αυτή τη στιγμή στην ηγεσία της χώρας συνεχίζουν να βρίσκονται αυτοί που, μαζί με τους "χορηγούς" τους, την οδήγησαν σε ηθική, πολιτιστική και οικονομική χρεοκοπία. Και θέλουν πάλι να την σώσουν. Είναι σαν ο δολοφόνος να θέλει να σώσει το θύμα του, αφού το σκότωσε πρώτα.

Η σωτηρία της πατρίδας(!; - Α! ρε αλήτες), στην οποία αναφέρονται διαρκώς πολιτικοί, νταβατζήδες και ξεγάνωτοι σκουπιδοτενεκέδες δεν είναι τίποτε άλλο από τη δική τους σωτηρία. Άλλο λένε και εννοούν πατρίδα αυτοί και άλλο εμείς. Αυτοί ως πατρίδα αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους και τα συμφέροντά τους. ΑΥΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ.

Ή θα φύγουν όλοι μαζί και θα οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη για τα εγκλήματά τους, ή ετοιμαστείτε για τα χειρότερα. Και τα χειρότερα δεν είναι η έξοδος από το ευρώ.

Υπάρχουν αγκυλώσεις στον ελληνικό λαό που βολεύεται σε ορισμένα πράγματα. Δεν θέλει να ξέρει και ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ! Δεν θέλει να ξέρει σωστά την ιστορία του. Ποτέ δεν την διδάχτηκε σωστά και αμερόληπτα. Παγιδευμένος μέσα σε εθνικούς μύθους, την μαθαίνει μονόπλευρα και, φυσικά, αδυνατεί να την ερμηνεύσει σωστά. Γιατί η Ιστορία, διδάσκει. Αλλιώς, δεν υπήρχε περίπτωση να γίνουν ποτέ πρωθυπουργοί άνθρωποι σαν τον Σημίτη, τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου. Συν ότι πάσχει και από χαμηλή αυτοεκτίμηση. Σκέψου πόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχει ένας λαός που επιλέγει τέτοιους ανθρώπους για ηγέτες του. Μιλάμε για τα μπάζα. Τόσο μπάζα που μερικοί αναρωτιούνται με αγωνία(;! - και το λένε και πολύ σοβαρά μάλιστα), ποιος θα τους κυβερνήσει αν δεν υπάρχει ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς. Ρε σεις, κάναμε πρωθυπουργούς τον Μητσοτάκη, κάποια στιγμή την κότα τη λυράτη τον ανηψιό του εθνάρχη και σήμερα το ζαβό παιδί του Ανδρέα. Και αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κανένας καλύτερος απ’ αυτούς; Όλοι οι Έλληνες είναι καλύτεροι απ’ αυτούς.

Είναι δύσκολο πράγμα η ελευθερία. Γι’ αυτό οι περισσότεροι από μας συνεχίζουμε να μαντρωνόμαστε στα κόμματα και να ψάχνουμε για πατερούληδες. Θα μπουν οι Τούρκοι μέσα κι εμείς θα συνεχίζουμε να διαδηλώνουμε κάτω από διαφορετικές σημαίες. Σαν εχθροί.

Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουμε εμείς. Οι πολίτες. Για την ακρίβεια, είναι η ώρα να πράξουμε. Τώρα είναι, πλέον, η ώρα να μετρηθούμε και να δούμε τις πραγματικές μας δυνατότητες αλλά και το τι θέλουμε. Θέλουμε δημοκρατία ή χούντα; Όποιος θέλει δημοκρατία ξέρει και τι πρέπει να κάνει.

Πάντως, στο σπίτι και στον καναπέ δεν πρόκειται να μας την φέρει κανένας!

Με αφορμή ένα κείνενο του πιτσιρίκου και με μπόλικη δικιά μου "περιποίηση".